Oblomov sonradan anladı ki, bazı müdürler koşa koşa önlerine gelen memurların yüzündeki şaşkınlığa varan korkuda hem kendilerine saygı, hem de ödeve bağlılık, hatta yetenek görüyorlardı.
Sevgi her zaman incedir. İncelik sizi verici kılarak bütün kapıları açar. Sevgi vericidir. Korku bencildir. Korkuda yalnızca ben vardır. Bencillik bütün kapıları kapar.