"...çırılçıplak kalbini ancak kendimin tanıdığı, insanlara acayip ve çok gizli bir varlıktım. Hakikatte bu hayatın anlaşılmayacak bir tarafı yoktu.yanlız insanlar beni tanımak istemedikleri için anlamadılar. Her yerde ve herkeste aradığım samimilik yerine bulduğum riya,ihtiras ve korkunç benlik kalbimi cemiyette uzaklaştırmış ve içimde müthiş ve derin bir uçuruma atmıştı. Beni kimse tanıyamadı. Çünkü dünyanın vefasıyla samimiyeti bana kâfi gelmedi"
Geçmeden
Ölünün ardından ağlar da insan,
Gariptir, içinden güler kendine.
Dil tutulur amma hâl ile lisan,
Küfreder, bir âdet sözün aksine.
Kalbin kârı ibret, gözünse seyir,