insan daha başlangıçtan itibaren, kendinde durmayı bilmeli. çünkü kendinde durmayanın bir adresi yoktur.
çarçabuk siliniyor gidenlerin izleri.
O vakitler bir başım vardı benim; omuzlarımın üzerinde duran bu uğultulu tepe sonradan peyda oldu.
Sayfa 100Kitabı okudu
Bir insan nefesi almak için duraklayanı çiğneyip geçiyoruz; çünkü durmak yasak.
Sayfa 107Kitabı okudu
Eşyaya tapındıkça, canı çekilen ruhumuzun ıstırabını duymamak için, müsekkin niyetine şenlendirdiğimiz karanlık bir ormana benziyor bizim büyük kentimiz. Sükunetini koruyabildiğimiz tek yer mezarlıklar. Artık dinlenmek için oraya gidebiliriz!
Sayfa 29Kitabı okudu
Eski bir korku bile can şenliği olabilir insana; eski bir korkuya bile merhaba diyebilir insan. Yani nasıl söyleyeyim; içi boşalmış tenha bir akşamda, gidilebilecek en iyi yer çocukluğun bahçesidir. Çünkü en tanıdık korkular orada...
Sayfa 14Kitabı okudu
Hep böyle oluyor: Hep böyle birdenbire düşüp, tekrar tırmanmaya başlıyorum dünyaya...
Sayfa 13Kitabı okudu
“Ama dünya, yine de bir kıymık gibi batıp duruyor aklıma...”
Sayfa 12Kitabı okudu