Birçok insanda olduğu gibi bende de 'erteleme hastalığı' var. Evet hastalık...Bu özelliğimle ilgili hissiyatım tam olarak bu.Ama John, ertelemeyi çeşitlendirmiş kitapta.Küstâh erteleyiciler ve sistematik erteleyiciler olarak.Ve ben sistematik bir erteleyici olduğumu öğrendim ve o malum suçluluk hissimden kurtuldum.Sistematik erteleyiciler, asıl yapılması gereken önemli işleri ertelerken,daha az önemli bir sürü de iş bitirir.Boş durmaz üretmeye devam eder aslında. John, yani ertelemenin sanıldığı kadar kötü bir alışkanlık olmadığını anlatmış kitapta.(küstâh erteleyici olunmadığı sürece) Öte yandan,erteleme davranışının yok edilmesi zor ama azaltılabilir diyor Perry.Bunun için ise, bazı tavsiyeler veriyor okura.To do list yapıp,yaptığımız işlere tik atmak bizi rahatlatır ya, buna da değinmiş.Yapacağınız işleri yazarken,yapmamanız gerekenleri de yazın diyor.Yani yapılacaklar listesine alt başlıklar oluşturun,yapılmayacaklar listesi şeklinde.Mesela; sosyal medyada dolaşma.Sabah uyandığımızda ve yapmamız gereken işlerimiz olduğunda bunu müzik eşliğinde yapmanın da bize haz vereceğini anlatıyor.Bunun için de şarkı tavsiyeleri vermiş okura. Özetle; ertelemek her zaman mutsuz etmez/etmemeli. O zaman ne diyoruz? Bu günün işini yarına bırakma,mümkünse ertesi güne bırak!
