" Sanki gerçekten değersizmişim ama
var olmak istiyormuşum, elimde değilmiş
Sanki hiçbir şey beklemezsem sevilebilirmişim ancak
Sanki ben gidecek olsam kimse benim kadar üzülmezmiş
Bir yere gittiğim yok
Ama neden kimse beni uğurlamaya gelmemiş gibi hissediyorum? "
"Bizi de dövsün hayat
Bizi de yorsun varsın
Geciktirirler ancak
Durduramazlar
Geleceğe akar zaman
Korkan yerinde saysın
Bütün boşluklara sızar yeninin gücü azar azar"
youtu.be/PflAHZDtNsg
"Benim sürgün görmüş gönlüm uslanmış yine
Takılmazmış artık öyle kimsenin peşine
Herkes yaşarken kalbiyle benimkinin bana yok bi yararı
Söyle yerine neyi koyayım"
Aşkın tanımını böyle yapıyoruz bazen değil mi? Biri beni o kadar çok sevsin ki içimdeki boşluğu doldursun.
Ama ailenin yarattığı boşluğu bir başkası doldurabilir mi sizce?