Nur meselesi
@kucukgokyuzum
İnstagram: 25kaizen25
Lisans
Ankara
8 Şubat
88 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
Annem masal anlatırdı o zaman
Çünkü sahibini görmediği sesleri şiir sanır insan
Siz bunu da böyle bir karanlık sayın Efendimiz.
Şimdi kelimeleri tekrarlamak yok etmiyor onları
Şimdi kendim altımı çizme kırmızıyla diye
Bas bas bağırıyor
Siz buna yanlış da diyebilirsiniz ya.
Belki de biraz iyi olmaktır ama.
Zavallı kendim!
Tasviye edilmiş bir merkez komite üyesi gibisin.
Ne bir kimseyi göresim var, ne konuşasım bir kimseyle
Hayır, insanları sevmiyorum efendimiz.
Yüzüm kilitlendiğinde anahtar sözler yoktu efendimiz
Sözlerin arasındaki boşlukta
acı çekmemeyi öğrendim
Sözleri tekrarlayarak yok eden çocuk gibiyim
Acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim
Sayfa 49
Kelimeler birer birer ölüyor
Kalem büyüsünü kaybediyor
Bense mausa hakim olamıyordum
Ellerime hayretle baktım
Tariflere, tarifelere bulaşmıştı
İki elim tariflerde yazıyordum
Ölü kelimelere minik mezarlar kazıyor
Ağlayarak gömüyor
Kibrit çöplerine taktığım mezar kağıtlarına
Burada yatıyor yazıyordum
Kelimelerin mezarlığında gece bekçisiydim
Dirilecekleri günü bekledim
Sayfa 29
Annesi ölmüş çocuklardan tarifler bulaştı bana
Kelimeler ölsün istemem bu yüzden
Tarifler sırası beklerken
İstemem içimde ezilsinler.
Beklemek üzerine felsefe kitabıydık
Her şeyi bekliyoruz diyorduk
Hayattan ne beklediğimizi soranlara
"Her şeyi" deyip iğrençlerimizi dişliyor.
Şiir şiir olalı böyle şiirsizlik görmemişti.