“Belki de birbirimize âşıktık. Ama her şey bizim dünyamızda değil de bir Dostoyevski romanında olup bittiği için duygularımızı birbirimize hiç itiraf etmedik.”
Elias Canetti'den okuduğum 4. Kitabı da bitirmiş bulunuyorum. Yaşam öyküsünün bu ikinci cildinde hiç odaklanamadım, kitaba giremedim, sıkıldım, son 2 günde nerdeyse yarısını okumaya zorlandım.
İlk kitapta ne kadar benzediğimizi görüp yakın hissettiğim Elias ile bu ikinci kitapta biraz uzaklaştım. O gençlik çağında yaşadıklarıyla artık benzemiyoruz. Ben ona imreniyorum. İstediği şeyler için bir şeyler yapması, o yoldan ısrarla ayrılmaması, hayatına onu adapte etmesi ben imrendirdi. Şuan aynı yaştayız onunla. O ilk kitabını yazmaya başlarken ben daha hiç bir şey yapmadım. Yapamadım değil, yapmadım, uğraşmadım. İşte burada ayrılıyoruz Elias ile. Üçüncü cildi okumak istemiyorum. Belki sonra.