Yazarın tefekkür kabiliyetine hayran kalarak okuduğum bu kitapta çeşitli deneme yazıları bulunuyor. İş makinelerinden evlerin kendine has kokularına kadar gayet olağan bulduğumuz şeylere çok farklı bakış açılarıyla bakan yazar ayrıca sabah vaktine bakış, kitaplara karşı tutum, camideki özel(!) yerin mahiyeti vb konulara da değinerek yitirdiğimiz nice güzelliği bize hatırlatıyor.
Özellikle doğup büyüdüğü şehre bakışındaki değişimi, beni de tanıdığımı sandığım şehrimi yeniden araştırmaya yönlendirdi. Şehrin ve unsurlarının tarihinin okunması ile aidiyet duygusunun nasıl da pekişeceğini ben de yazar gibi hayretle fark ediyorum. Hafız yetişen evin hafızca düzenine değindiği kısımda, tutarlılığın ve bir gayenin hayatın tüm alanlarına sirayet etmesinin önemini bilhassa not alıyorum; hem kağıda hem zihnime.
En önemlisi de şu: Yaşadığı olaylar ve tanıdığı insanlar yani kaderi, yazarın büyük hazinesi.
Bu tespiti yaptıracak kadar çok ve güzel hatıralarla bezeliydi kitap. Fakat ilginç olan bu değil; ilginç olan yazarın bu kısa hatıralarının özellikle çocukluk hatırlarının üzerinde dururkenki geniş tefekkür kabiliyeti. Her yaşanmışlığın üzerine öyle güzel ve özgün düşünmüş ki zamanlara sığmayacak nasihatler beraberinde gelivermiş, her defasında. Bu durum bana tefekkür için çok daha fazla dua ve gayret etmem gerektiğini hatırlattı. Yaşadığım yere, zamana, olaylara ve insanlara bakışımı değiştiren, kaderin güzel hatıralarla aslında bir hazine olduğunu anlatan bu kitabı samimiyetle tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim.
