Nasıl yaşarım bunca uzakta sevmiş olduğumdan, sevdiğimden?
Hep aynı kunduralarla yolculuk ederdi yüreğim.
Sokağın adı “gidiyorum”
Numarası “dönmemek üzere”.
Herkes yumrukladı kapımı ve bir şeyler alıp götürdü benden, yabancılardı hepsi.
Bu yüzden seviyorum seni, bu yüzden değil, o kadar neden var ki, o kadar az, böyle olmalı aşk kuşatan, genel, üzgün, müthiş, bayraklarla donanmış, yaslı, yıldızlar gibi çiçek açan, bir öpüş kadar ölçüsüz…
Her ikindi daha da hoşuma gidiyorsun.
Aşk tabiatımdır benim.
Bütün gördüklerim için de yalnız sensin hep görmek istediğim, dokunduğum her şey için de senin tenindir hep dokunmak istediğim: seviyorum senin portakal kahkahanı, hoşlanıyorum uykudaki görüntünden.
Zaman benimle olmaktan yorgun, yavaş yavaş yalnız bıraktı beni.
Öyle yorgun ki yüreğim, bunca şeyi bilmekten, sanki irili ufaklı taşlardan bir çuvalı sürüklüyorum, sanki dinmeyen bir yağmur yağıp duruyor belleğime.