Ama neye yarar mezarlıkta birleşmek?
Ayırmasın bizi yaşam, canı cehenneme ölümün!
Sen kadınların en güzeli, tepeden tırnağa dövmeler yapmış sana rüzgar.
Bırakıyorum kederlerimi bana acı çektirenlere, unuttum ben hangisiydi?
Kime bırakayım bunca sevinci damarlarımda tomurcuklanan.
Sana güvenmekle kalmam, güven duyamam sen olmadan.
Sonunda kendimleyim yeniden.
Nasıl yadsırım acılarımı.
Ben ben değilsem uykuda, uyanınca peki kimim ben?
Besleyen biz değiliz dünyayı.
Nasıl yaşarım bunca uzakta sevmiş olduğumdan, sevdiğimden?
Hep aynı kunduralarla yolculuk ederdi yüreğim.
Sokağın adı “gidiyorum”
Numarası “dönmemek üzere”.
Herkes yumrukladı kapımı ve bir şeyler alıp götürdü benden, yabancılardı hepsi.
Bu yüzden seviyorum seni, bu yüzden değil, o kadar neden var ki, o kadar az, böyle olmalı aşk kuşatan, genel, üzgün, müthiş, bayraklarla donanmış, yaslı, yıldızlar gibi çiçek açan, bir öpüş kadar ölçüsüz…
Her ikindi daha da hoşuma gidiyorsun.