Önceden olsa bi hevesim bi gücüm vardı sanki yaşamaya. Ama şimdi nasıl desem benden esirgendikçe istediklerim, heveslerim kaldıkça şuramda. İstemiyorum, bakmıyorum, kızmıyorum. Sandalyenin ayaklarını sürümüyorum. Küsmüyorum, beklemiyorum kimseden bi şey. Kollarımı bağlayıp iki yana yüzümü çevirmiyorum. Öylece ziyan oluyorum.
Kimseye küsmüyorum artık.
Darılmıyorum
Gücenmiyorum
Gönül koymuyorum.
Ne küsecek kadar değer veriyorum
Ne darılacak kadar hayatımda yer
Ne gücenecek kadar güveniyorum
Ne de gönül koyacak kadar seviyorum...
_____// ♨️ Öyle İşte ♨️
Hayır; küsmüyorum hayata..!!
Sandığınız gibi değil...
Biraz canım sıkkın hepsi bu...
Topacı elinden alınmış çocuk gibiyim; özlüyorum sadece kaybettiğim oyunu...
Umutluyum ama...!!
İsterseniz bakın gözlerime; ışıl ışıl...
Hep güzel şeyler düşünüyorum...
Aydınlık yakın...
Biri tutuyor elimden, diyor ki; "Sabret..!"
Bende var olan şey mutsuzluk değil;
Bir parça sükûnet...
*K.İskender
Kimseye küsmüyorum artık, darılmıyorum, gücenmiyorum, gönül koymuyorum. Ne küsecek kadar değer veriyorum ne darılacak kadar hayatımda yer. Ne gücenecek kadar güveniyorum ne de gönül koyacak kadar seviyorum.
Kimseye küsmüyorum artık, darılmıyorum, gücenmiyorum, gönül koymuyorum...
Ne küsecek kadar değer veriyorum, ne darılacak kadar hayatımda yer...
Mevsimler değişiyor, insanlar, fikirler... İçim tüm birikmişliklerle yenilenip yineleniyor. Gördüklerimle, hissettiklerimle kalabalıklaşıyor. Hem daha farklı bir ben hem de her şeye rağmen hala aynı ben kalmanın şaşkınlığını yaşıyorum. Büyüyorum, anlıyorum, solup solup tekrar yeşeriyorum. Vazgeçtiklerime kızmıyorum. Küsmüyorum talihsizliklere. Oturup dinliyorum. Yanlış ve doğruların keskinliğini silikleştiriyorum. Üzerinde yürümek mümkün olsun diye. Öğrendiklerim yeni adımlara rehberlik etsin diye. Daha kalabalık yürümek için. Daha kalabalık bir 'ben' olmak için...
İnanmadığım doğruların sadece bir tanesine bile inanmış olsaydım her şeyi bitirebilirdim. İtikatım yüksek olsa imtihan der 5 vakit namaza başlar mutlu ederdim Tanrıyı ve ailemi.
Tanıdığım herkesten zamanla iğrenmeseydim eğer, yeni insanlar tanımaya çalışır bitirebilirdim bu münzeviliği.
Düzenli şekilde yapabildiğim iki şey sadece istikrarlı şekilde bitirdiğim sigara paketleri ve yazı yazmak olmasa, hayata alışmaya çalışıp bırakırdım kaderin eline ipleri.
İyi ki varsın yalanına sadece bir kere inanmış olmasaydım, bunu diyen herkese karşı lades olurdum.
İnandığım yanlışların sadece bir tanesine bile inanmamış olsaydım insanlığı kurtarırdım.
Her şey algılayabildiğim kadar olmasaydı nasıl çocukların öldürüldüğü bu dünyada durmaya devam ederdim?
Biliyorum, her şey benim bilincime göre hareket ediyor, çok sarhoş olduğum bir gece sözleşme imzaladım Tanrıyla, o yüzden susuyorum bu acılara. Sözleşmeyi ihlal edersem benden önce sevdiklerimi alacak yanına o yüzden kusmuyorum insanlara bu acıları. Bir kere denedim ve aslında hiç yanımda varolmayan O’nu aldı. O yüzden sözleşmeye uyacağım. İnandığım yanlışlarım bunlar biliyorum, inanmadığım doğrularım buna itti beni. Sözleşmenin süresinin biteceği tarihi bekliyorum, Tanrı o tarihi doldurmam için kalemi bende bıraktı, bu kalemle yazıyorum yazılarımı, hazır olduğumda bitiş tarihini de bu kalemle yazacağım.
