Önceden olsa bi hevesim bi gücüm vardı sanki yaşamaya. Ama şimdi nasıl desem benden esirgendikçe istediklerim, heveslerim kaldıkça şuramda. İstemiyorum, bakmıyorum, kızmıyorum. Sandalyenin ayaklarını sürümüyorum. Küsmüyorum, beklemiyorum kimseden bi şey. Kollarımı bağlayıp iki yana yüzümü çevirmiyorum. Öylece ziyan oluyorum.