Ya o yıldız, tanıştığı yükün ağırlığından ötürü sönüp giderse bir gün? Ya da en kötüsü bütün o ihtişamlı ışıltısını ona veren prensini kaybederse?
Sayfa 103 - Nisa AltunKitabı okudu
Çok geç fark ederdik belki ama insana hep en çok sevdikleri zarar verirdi.
Sayfa 132 - ephesusKitabı okudu
"Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş. Ama sen gitme, ben cahil kalayım."
Sayfa 230
Belirleyebilme gücünden yoksunlaşmayı, moleküller arası bir rastlantıdan çok ilişki yokluğunda aramak gerekir. DNA çekirdeğinden “bilgilendirdiği-oluşturduğu” “töze” kadar giden moleküler komut süreci içinde artık bir sonuç, bir enerji, bir determinasyon ya da bir mesaj aşaması yoktur. “Komut, sinyal, (impulsion) içtepi, mesaj, vs”. Bütün bunlar olan biteni anlamamıza yardımcı olmaktadırlar. Ancak bu konuyu, hakkında hiçbir şey bilmediğimiz bu boyutu kayıt, vektör ve kod çözme terimlerinden yararlanarak analojik bir şekilde açıklamaya çalışanlar vardır. Oysa bu bir “boyut” bile değildir ya da ona dördüncü boyut demek gerekecektir (zaten Einsteincı görecelik terimleriyle konuşmak gerekirse bu dördüncü boyut da farklı kutuplardan oluşan zaman ve mekân boyutunun yutulmasıyla açıklanmaktadır). Sonuç olarak bütün bu süreç olumsuz bir şekilde algılanabilir. Bundan böyle bir kutbun diğerinden ayrılmasını sağlayabilecek hiçbir şey yoktur. İki kutup sanki akıl almaz bir şekilde birbirine geçmiştir. Sanki o geleneksel iki kutuptan biri, diğeri tarafından emilmiş gibidir. Bu bir implosion’dur (için için kaynama, patlama diyebileceğimiz bir şekilde bir kutbun, diğeri içinde erimesi olayı). Yıldızı hâlâ parlayan nedensellik, determinasyon ve ayrımlama yöntemlerinin pozitif ve negatif elektrik enerjileriyle birlikte yutulmaları. Bu bir anlam implosion’udur. Simülasyon da zaten tam bu noktada devreye girmektedir.
Sayfa 58Kitabı okudu
Kimse bilmiyordu belki ama kayan her bir yıldız, düşen bir güz yaprağına bedeldi.
Sayfa 416Kitabı okudu
"Gözlerine her baktığımda yıldızları, gökyüzünü görüyorum Nisa. Senin bir gülüşün sanki içimde binlerce karanlığı aydınlatıyor. Gözlerinden yüreğime sonsuz yıldızlar akıyor. Hayatımın senin gözlerin ve gülümseyişin olmadan kocaman bir hiç olacağını düşünüyorum çünkü biliyorum ki onlar olmadan ne geceler geçer ne gündüzler."
Sayfa 359Kitabı okudu
"Yumruk büyüklüğündeki bir kalbin bu kadar hızlı çarpması normal mi sence?" diye sorarak elimi tutup yüreğinin tam üstüne bastırdı. Kalbi o kadar hızlı çarpıyordu ki sanki avucumun içinde gibiydi. "Kalbimdeki yerin, kalbimden çok daha büyük, Kutup Yıldızı."
Sayfa 351Kitabı okudu
Eğer hayatım bir bataklık olsaydı Demir kesinlikle o bataklığın kalbinde açan nilüfer çiçeği olurdu.
Sayfa 348Kitabı okudu
"Benim hayatıma öyle çok erkek girmedi, hatta hiç kimse girmedi ama Demir'in elini bir kez tuttuğumda, artık hayatıma ondan başka hiç kimse girmesin istedim. Her şeyin onunla daha güzel olacağına inandım. Onu sevmeye başladığımda mümkün mü bilmiyorum ama sanki hayatımın sonuna kadar kalbimin sadece ona ait olacağını fark ettim."
Sayfa 302Kitabı okudu