gelmedi bu bahar, gelmedi... çok bekledik
Diyordu ki Emin, insanın içinde dünya ötesi bir şeye dönüşmek isteyen bir tohum var. Özlem ya da ümit dediğimiz şey gerçekte bundan kaynaklanıyor. İnsanın bilmeden beklediği nedir aslında, bu tohumu çatlatacak güçte bir ışığın gelip kendisine çarpması...
… “kime gidip sorsan, aşkla doğmuş olmayı ister."
Bu belki de, dünyaya kötülük edenlerin aşksız doğan çocuklar olabileceği yönünde bir sezgiye dayanıyordu.
"Yakınında olup da göze çirkin görünmekten kurtulmak zordur."
Şeref," insan aldığını silen bir varlıktır, yalnızca verdiğinin hesabını yapmayı bilir" diyor.
Sayfa 150
Dayanılmaz üzüntülerimize, başkalarının bize karşı işlediği suçların içimize çöken katranı dersek,bu konuda belki biraz daha konuşabilir duruma gelebiliriz. Üzüntü saklanması gereken bir şey... Başkalarının üstümüzden suç işlemesine izin verdiğimiz için...
Sayfa 138
"İnsanlar insanlıktan çıktı. Toza, çamura, çöpe bulandı."
"Adları unutulan insanlar işaretleriyle çağrıldı."
"Asfalt yolda, "İşçi hakkı yenmez, kursakta kalır!" diye haykıran işçilerden biri kurşun yarasıyla düşüp öldü. Güneş usulca çöp tenekelerinin ardına çekilip söndü."
Oku, başını kurtar, kimseden hayır yok, bilesin...
"Köyde yazıda yaylayan, gece dışarda kalan koyunları sağmaya giden kızlara ‘Berci kız’ denirdi. Koyunların sütünü toplayıp köye getirmeleri kıymetli bir iş olarak görülürdü. Bir kızın terbiyesi süt toplamaya gidip gelirkenki haliyle tavrıyla ölçülürdü. Bercilik eden kızlar saçları sıvazlanarak “Berci kızım!” diye sevilirdi. Çiçektepe’de yalnızca çöp ayıklayan, çöp toplayan kızlara bu sıfat layık görüldü. Ancak böyle kızlar “Berci kızım!” diye sevildi, övüldü. Bir kızın Çiçektepe’de terbiyesi çöp toplayıp toplamadığıyla, çöp toplamaya gidip gelirkenki haliyle tavrıyla ölçüldü."
"Uzağa bakmak iyi değilmiş,uzağa baka baka aklını oynatanlar varmış lan,"
Sayfa 27
İnsan bu kadar ince bir özenle yaşayıp mutlu olamıyorsa hayatta en yüksek değeri mutsuzluğuna biçer, doğal olarak…