Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Modern Türk Edebiyatının kült eserlerinden bu kitabı okumak için çok heyecanlıydım fakat olmadı, bağ kuramadık. Sanırım büyülü gerçekçilik akımı bana hitap etmiyor. Diyaloglar arası kopukluk okurken beni biraz yordu. Hurafeler, batıl inançlar, büyüler, cinler cinciler derken bu geleneksel safsatalar boğuluyormuş gibi hissettirdi. Daha fazla devam edemedim.
Şuana kadar okuduğum en değişik yazım tekniği olan kitap
Rüya gibi farklı bir akışta. Özellikle betimlemeler ve olayların akışı tüm kitabı rüya gibi bir deneyime dönüştürüyor. Alışılmışın dışında bir yazımı olduğunu söyleyebilirim. Özellikle Anadoludaki hurafeler kültürel ögeler bakımından kaynak niteliğinde bir eser. Okurken çok keyif aldım. Kesinlikle post modern sınıflandırmasını hakediyor.
·
Puan vermedi
İnsanların yeniden doğmuş gibi hayata başlamak istedikleri unutma bahçesinde, böyle bir hayalin gerçekleşmesi zor görünüyor. Ki ben romanın hayal gücüme bırakılan devamında unutma bahçesini bir terapi bahçesine çevirdim. Unutma bahçesinin -yaşadıkları kötü olayları değilse bile- zamanla sorumluluklarını bile unutan insanlarının itirazsız, başkaldırısız, tepkisiz sessizliği, yerini insanın hayatta anlam arama çabalarına, hareketliliğe, çok sesliliğe bıraktı. Çünkü terapi bahçesinde insanlar unutarak değil, kabullenerek ve acılarını yaşayıp bitirerek, yaşadıklarını değil yaşadıklarının hissettirdiği olumsuz duyguları geride bırakarak hayata tutunmaya çalıştılar.
·
Puan vermedi
Gerçekleşmeyen düşler, aralarında doğup büyüdüğüm insanları paramparça etti… Kente ayak uydurabilmek için boğuşup durdum. Her yanım yara bere içinde kaldı. Boğuşurken birlikte doğup büyüdüğüm insanlardan ayrı düştüm. Ama kendi öz değerlerimi, dilimi ve o insanların durulmaz bir coşkuyla bana taşıdıkları sevgiyi koruyabilmek için direndim.Bu roman bu direnişim için aralarında büyüdüğüm insanların bana armağanıdır
Sevgili Arsız Ölüm/Latife TEKİN
Yazarın okumuş olduğum üçüncü kitabı, açıkçası daha önceki kitaplarını beğenmedim, bu kitaba başlarken de büyük bir beklenti ile başlamadım buna rağmen çok beğendim, bir kitap okurun duygularını ne kadar şaha kaldırır, ne kadar içine alırsa benim başarı ölçütüme göre o kadar başarılıdır, Sevgili Arsız Ölüm
okuduktan sonra travma sonrası stres bozukluğu geçirdiğim kitap
O kadar alışmışım ki karakterlerini sanki arkadaşımmış gibi tanıdığım kitaplara, çok garipsedim sevgili arsız ölüm'ü. Açık dünya haritası olan bir oyuna girmek gibi bir şeydi bir noktada, var olan olaylar üzerine karakterlerin ne düşündüğünü, ne hissettiğini, bunun derecesini, verdiği diğer kararlara etkisini hep ben düşündüm; ortada ne bir sınır vardı ne de bir çerçeve, ben de zihnimde koşturdum atımı koşturabildiğim kadar.
Kitabın anlattığı şeye cehalet ve topluma olan etkisi deyip geçmeye gönlüm el vermiyor çünkü çok daha fazlası. Öyle bir toplum analizi yapıyor ki Latife Tekin bir noktada, o kadar güzel yaşadığınız veya yaşandığını gördüğünüz olayları anlatıyor ki, kendinizi yazarın hissetmenizi ve düşünmenizi istediğinden çok daha fazlasını yaparken buluyorsunuz.
Koskoca bir ailenin yitip giden potansiyellerini, kız erkek farketmeksizin her bireyin üzerinde olan o ağır baskıyı, Huvat ve Dirmit'in zihinleri boş durmasın diye verdikleri mücadeleyi, kızlara "erkekliğin", erkeklere de "kızlığın" yasaklanışını ve iki cinsiyet arasına çekilmiş o keskin sınırın kanattıklarını görüyorsunuz ve ardından ne hissedeceğiniz tamamen size bırakılıyor.
Bilmiyorum gerek üslubuyla, gerek dikkat çektikleriyle başyapıttan hallice bir kitaptı. Son olarak, Marquez ve Yaşar Kemal gibi çok sevdiğim iki üslubun bir sentezi olsaymış dünyaya böyle zuhur edermiş.
Roman iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde ailenin Kayseri’deki köy hayatı ikinci bölümde ise İstanbul’a taşındıktan sonraki yaşadıkları süreçleri anlatılıyor.
Cinler, periler, büyüler, Azrail ve batıl inanışlara sıklıkla yer verilmiş. Günlük hayatta karşımıza çıkan olayların batıl inançların yanlış yorumlanmasına değiniliyor. Latife Tekin’in de söylediği gibi bu kitapta anlatılanlar yaşamış olduğu gerçekliğin, masalsı ve büyülü bir gerçeklikle buluşması.
Herkesin önce okuyup sonrada Dirmit karakteri üzerinden sahneye uyarlanan tiyatrosunu da izlemesi gereken muhteşem bir eser.
192 syf.
·
Puan vermedi
Latife Tekin - Gece Dersleri
Latife Tekin... Çağdaş Türk yazarlarından...Bu kitabı, ondan okuduğum üçüncü kitap oldu. Kalemini seviyorum. Eserlerinde "Büyülü Gerçekçilik" akımının etkisi var. Bu romanı da şiirsel bir roman. Yazarın dilini sevmeme ve yazarın diline aşina olmama rağmen bu kitabını okurken biraz zorlandım açıkcası. Parça parça anlatışlar, bazı yerlerde şiirselliğin çok önde planda olması ile kurgunun kayganlaşması beni zihinsel olarak biraz yordu. Genel olarak beğendim ama. Bazı satırlar bana ayna tuttu.
Konu olarak ise şöyle : Gülfidan isimli karakterin bir sol örgüte katılmasıyla karakterin hayatında değişen şeyler, gelişen olaylar, hayal kırıklıkları... Kitap , bir iç dökme gibi de. Yazar bu iç dökmeye hem şiirsellik hem de kurgusallık katmış. 1986 yılında yayınlanmış kitap, yılların nabzını da tutmuş eserin de aynı zamanda. Okuyacak olanlar, kafanız yoğunken okumayın. Sakin bir zamanın kitabı bence bu kitap. Tavsiye edilir.
Bu kitapta altını çizdiğim satırları kendime sakladım.Onun yerine geceye dair birkaç satır karalamak istedim.Çünkü severiz geceleri.
"Gece örter şimdi bizi,
Demler hüznümüzü, sarar bir anne misali.
Sonra çıkmaz sokaklarda bulurlar izimizi.
Sabahı olmayacak gibi düşündüğün geceler üzmesin seni.
Güneş, doğmakla tanınır,
Bilmez misin sanki."
“Sevgili Arsız Ölüm” tiyatroya uyarlanmış, farklı dillere çevrilmiş, büyülü gerçeklik akımının parçası kabul edilmiş bir roman.
Ortada hakikatler var. Fakat onları bilindik kalıplarla anlatma imkanı yok. Bundan sonra işin içine mizah, trajedi, masalsı anlatım giriyor.
Yazar Latife Tekin’in kendi öz kaynaklarından,yaşadığı coğrafyadan, buranın
112 syf.
9/10 puan verdi
Adorno şurada haklıydı: "Yanlış hayat doğru yaşanmaz. " Şimdi bunu bir adım daha ileri götürmek gerekiyor : Yanlış hayat, doğru anlatılmaz. Ev Ödevi Nurdan Gürbilek s. 119.
Mekan, edebiyat ve yazma ilişki üzerine kurulu beş denemeden oluşan bir metin Ev Ödevi. Kitapta Oğuz Atay, Latife Tekin, Tezer Özlü, Bilge Karasu romanları mekan ve yazı arasındaki ilişki yönünden incelenmiş ve Gürbilek bu metinleri adalet, yoksunluk, kimlik, metaforlar üzerinden ele almış. Bu bakımdan kitap ufuk acıcı bir metin. Yazar çocuklugumuzu geçirdiğimiz evlerin ruhumuzu aydınlatan mekanlar mı yoksa zaman geçtikçe bizi depresyona ve buhrana sürükleyen yerler mi olduğunu sorguluyor ve bu sorgulamayı belli başlı metinler üzerinden inceleyerek, edebiyat ve mekan arasındaki ilişkiye farklı bakmamızı sağlıyor. Kurgu dışı ve derin bir kitap Ev Ödevi. Edebiyatla ilgili olan herkes okumalı. Iyi okumalar
Romanın bence en çarpıcı özelliği, mekan olarak aldığı ( İç Anadolu) bölgenin kültürel özelliklerini de oldukça etkili yansıtarak, dilin olanakları ve anlatıda ( müzikal) ritmin katkılarıyla oluşturulmuş unutulmaz diliydi. Çoğu zaman kendimi kimi zaman yükselen kimi zaman sakinleşen sürükleyici bir masalı dinler gibi hissettim.
İç Anadolu'da geçen romanda aynı köyden hısım-akraba- komşuluķ ilişkileriyle bağlı bir grup insanın üç kuşağı anlatılıyor. Çok sayıda karakter var. Bu karakerlerin bir çoğu başka metinlerde pratagonist olacak kadar güçlü. Bazı karakterlerin kente göçüşü okuru göç temasında düşünmeye sevk ediyor. Evlilik ve diğer kadın-erkek ilişkileri, ebeveyn- çocuk ilişkileri, isteseler de istemesler de kopmaz bağlarla bağlı olunan ve bir noktada bunaltan köylüler, hemşehrilerle ilişkilerin dinamiği romanın ritmini sürekli canlı tutuyor.
Ilk sevdiği kızla evlenemeyen, sonrasında evli- bekar demeden, nice kadının canını yakan Feramuz, Feramuz'a varamayan, çocuklarının kaybıyla sınanan Kumru ve Selver karakterleri metni sırtlayıp götüren, merak unsurunu yükselten karakterler.
Romanda bir de yoksulluk teması var ki; epey ağır ve gerçek. Içinden çıkılması ne kadar zor olsa da tüm karakterler ondan kurtulmaya çalışıyor, oysa bir karabasan gibi herkesin göğsüne, kafasına, içine oturup çöreklenmiş, nefes aldırmıyor. Yazar bu karakter, olay bolluğunun içinde bu gerçeği böyle etkileyici yansıtabildiği için de alkışı hak ediyor.
Romanda Latife Tekin'in " Sevgili Arsız Ölüm" tadı da var, ama kendine özgü. Ethem Baran okumaya devam.
Bence bu kitabın bir yaşı var ve 30-40 yaşlarında. İlginç bir yorum olduğunun farkındayım; ama kitabı ve yazarın anlattıklarını anlamak için kitapla aynı nesilden olmak veya kitaptan daha büyük bir yaşta olmak gerekiyor.
Gecekondu yaşamını,ekolojik yıkımı ve gelenek ile şehir yaşamı çatışmasın şiirsel, masalsı,imgelerle dolu anlatan ve içinde mitler de barındıran roman aynı zamanda politik bir yöne,söyleme de sahiptir. Kapitalizme eleştiride bulunan romanda yer alan şehir sıfırdan var olan bir şehirdir.Fabrika ve çöp yığınlarıyla çevrilmiş bu şehirde mücadele,siyasi gelişmeler hiç durmaz.
İnsana odaklanan romanda göç,işçi sorunları,yoksulluk, yoksulluk içindeki mücadele, toplumdaki sosyokültürel yapının değişmesinin doğurduğu çatışma,sömürü düzeni,ayakta kalma işlenir.
Kırsaldan gelen ve şehre tutunmaya çalışan insanın gecekondu hikayesi devlet politikasının yetersizliğiyle, sahte hocalarla,yoksullukla ,din tüccarlarıyla,yıkımlarla ve yeniden yapımlarla,seçimlerle, grevlerle,fabrikalardaki işçilerle destansı bir biçimde anlatılır.
Anlatılan mekanda her duyulan her dinlenen yaşayanların efsanesi olur.Yaşayanlar yeni adetler yaratır ve bunları uygular.
Geniş çöp alanları ile sanayi bölgesi arasında kurulan gecekondu mahallesindeki insanların gelenek ve şehir arasındaki sıkışmış ruh hallerini de yansıtan roman insanın doğduğu yere tutunma çabasını işler.
Romanda anlatılan yer,anlatılan insanlar hem birer masal kahramanı ve masal diyarı niteliği taşır hem de yetmişlerden sonra göç alan büyük kentlerin ve o kentlerde yaşayanların,yaşananların gerçekliğini taşır.Büyülü gerçekçilik üslubuna sahip roman Türkiye’de hala kanayan yaralardan bahseder.Yaraları bir türlü kabuk tutmayan,şehre yabancılıkları bitmek bilmeyen insanları anlatır.
Latife Tekin'i ilk kez okuyorum ve inanın ne okuduğumu anlamadım. Arka kapakta yazılanlar, Gülfidan isimli genç bir kızın bir örgüte katılması, buradaki yaşantısı ve uyumsuzluklarının benzersiz bir üslupla anlatıldığından falan bahsediyor. Ama nasıl bir üslupsa bu, cümleler anlaşılmıyor, paragraflar anlaşılmıyor, cümlenin sonu bir türlü gelmiyor. Bir ara düzyazı şiir mi okuyorum acaba dedim, öyle ya çoğu cümle süslü anlatım ya da sembolik anlatımdan dolayı anlaşılamıyor. Şiir okurken biri çıkıp ta "şair burada şunu demek istemiş" şeklinde bir açıklama yapılmasını bekliyorsunuz âdeta.
Sanki kitap, yabancı bir dilden ve yanlış kelimelerle çok kötü çevrilmiş gibi bir türlü anlaşılamayan bir dille yazılmış. Yazarın aklından geçenler, derleyip toparlanmadan kafasından geçtiği şekilde yazıya dökülmüş ve basılmadan önce de hiç kontrol edilmemiş gibi.
Kısacası eğer bu, edebiyatta bir üslupsa, ben bu üslubu beğenmedim.
Hiç bir şey anlamadığım, kesinlikle hiç zevk almadığım ve okuma süresince kitapta anlayabileceğim cümle aramaktan yorulduğum bir okuma oldu.
Kitap yarım bırakma huyum olsaydı, daha fazla dayanamayıp yarım bıraktığım bir kitap olurdu. Büyük bir mücadele ile sonunu getirebildim ancak.
Kesinlikle tavsiye etmiyorum...