Zweig’ın kitaplarında yaşadığım genel sorun; üstünkörü olmaları.Üç tane harika hikaye yer alıyor fakat daha fazla yaşanmışlık ve ayrıntı beklerdim.
Sahaf Mendel sanırım en can alıcı hikayelerden biriydi, kitap dinazoru ve onun hazin çöküşü, kısalığa rağmen cidden can alıcıydı bunu inkar etmeyeceğim.Sadece bu hikayeye puanım 10/10.
Kalan diğer iki hikayeyse biri koleksiyonu satılmış kör bir koleksiyoneri ve karşılıksız iyilik yapan, ihtiyacından fazlasını almayan ve şu an adını hatırlayamadığım bir karaktere aitti.
Koleksiyonerin hikayesinden ayrı bir kitap çıkabileceğine eminim, daha ayrıntı ve yaşanmışlık ekleyerek insanı derinden etkileyecek bir hikaye oluşturabilirdi zweig, diğer hikaye de hoş ve güzeldi aslına bakılırsa insana düşünüldüğünde çok şey katabilecek bir hikayeydi fakat zweigın yazımı ve benim kitap beklentim hiçbir zaman uyuşmadığı için hakettiği değeri ben veremiyorum.
Yine de kitap geneline 9/10
