Birini tüm kusurları, hataları ve içindeki karanlığa rağmen sadece affetmekle kalmayıp bunları hoşgörüyle karşılayacak kadar çok sevmek normal mi merak ediyordum.
Bunu gerçekten bilmiyordum.
Ama değilse bile, o zaman normallik çok abartılıyordu.
"Karanlıktan korkan bir çocuk kolaylıkla affedilebilir.
Hayatın asıl trajedisi ise aydınlıktan korkan yetişkinlerdir."
Yetişkin bir adamın hıçkırarak ağlamasını görmekten daha acı bir şey olamazdı.
Özellikle de o adam hiç kimsenin yapmadığı şekilde kalbinizde yer etmişse.
Bugünden itibaren hayatında yalnızca gün ışığına yer olsun, daha önce karanlıkta sakladığın kuytu köşeleri doldursun.
Taraflardan biri sır sakladığında diğeri o karanlık boşlukları korku ve şüpheyle doldurur.
Sayfa 209
Müzik, duygularının kanatlanıp gitmesi için açık bir pencere olabilir.
Bir kadın kendi ayakları üzerinde durmalı.
Sayfa 192
“Baştan aşağı iyilik dolusun, benim tatlı Jonas'ım.” diye fısıldadı. Elimi sıkıp diğer elini kalbine götürdü. “Bu delilik...”
Sayfa 317Kitabı okudu
Gözlerinin içine baktım.
Benim Muhteşem Sarah’ım. Ona bir şey olmasındansa ölürdüm. Ya da öldürürdüm. Başka kimseyi istemiyordum.
Onu seviyordum.
Sarah Cruzu seviyordum.
Sayfa 317Kitabı okudu
Ayağa kalkıp kollarımı boynuna doladım. "Ciddi bir akıl hastalığım var. Bu delilik. ”
Sayfa 306Kitabı okudu
Dişlerini sıkarak benden uzaklaştı. Birden yine öfkelenmişti. “Ama beni istemiyorsan, bana karşı aynı şeyleri hissetmiyorsan, söyle gitsin. Kahrolası yara bandını çek ve bitir bu işi. Daha fazla dayanamıyorum.”
Sayfa 305Kitabı okudu