İyileşmeye inanmam ben. Tatları, ödülleri, saçmalıkları, cezalarıyla geçmiş her zaman önümüzdedir, olması gerekir, her birimiz için.
Sayfa 148 - Can YayınlarıKitabı okudu
Toparlandığımı, düzeldiğimi söylemiştim. Dünyada yaşamak adına söyledim yalnızca, çünkü iyileşmeye inanmam ben.
Sayfa 148 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yaşamımın bu tatsız dönemi üstüne yazdıklarımı bitirirken o dönemin o dönem olduğunu, şimdininse şimdi olduğunu söylüyorum kendi kendime, o zamanla şimdiki arasındaki yıllar, o zamanla şimdi, benim gözümde bir bütündür.
Sayfa 148 - Can YayınlarıKitabı okudu
Komünist-düşmanlarının çoğunun namuslu insanlar olduğunu söyledim. Ama bildiğim kadarıyla hiçbiri, yanılgılarını üstlenmeye yeltenmedi. Bu ülkede gerekmiyor: onlar da bellekleri zayıf bir halk olduğumuzu biliyorlar nasılsa.
Sayfa 148 - 149 Can YayınlarıKitabı okudu
Ama bizim yanılgılarımız ne olursa olsun, ülkemize bir zararımız dokunduğunu sanmıyorum. Oysa onların zararları dokundu bence. Onlar, sonuçta hiç de saygın sayılamayacak kehanetlerde bulunarak sürüyle saygın toplantıya katıldılar, sürüyle CIA dergisini beslediler. Ondan sonra sıra Vietnam savaşında, Nixon dönemindeydi.
Sayfa 147 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hele o günlerin Komünist-düşmanı yazarlarıyla aydınlarını okumak, düpedüz hüzün veriyor insana. Hüzün sözcüğünü kullanmak da sahtekârlık benim gözümde; çünkü McCarthy'ye karşı çıkarken, çoğu zaman onun kıyıcı yöntemlerine karşı çıktıklarını biliyorum - bir taşra kulübünü yönetenlerin ölçüleri bunlar.
Sayfa 147 - Can YayınlarıKitabı okudu
Her uygar ülkede, başları siyasal bakımdan derde girenleri savunmaya kalkışanlar bulunur. (Bir zamanlar siyasal tutuklu olmak, onur sayılırdı.)
Bizim buralarda da yardıma koşanlar çıktı tek tük, birkaç kişi, şimdi onları okurken, kullandıkları sözcüklerin temkinli, hiç değilse fazlaca mantıklı olduğunu görüyorsunuz.
Sayfa 147 - Can YayınlarıKitabı okudu
İngiliz özgürlüğünü bir kere kazandı mı bir daha kimse geri alamazdı, oysa bizler Amerika'da özgürlük adına hızlı savaşlar veriyor, sonra bir saatte özgürlüğümüzden yoksun bırakılabiliyorduk.
Sayfa 147 - Can YayınlarıKitabı okudu
New Statesman and Nation'ın yayımcısı, Parlemento üyesi Richard Crossman bana dönerek, Hammett'in [tutuklu yazar] yardımına bir tek aydının bile koşmamasının yüzkarası sayılacağını, aynı olay Londra'da geçse, kendisinin yanısıra bir sürü insanın başkaldırma hakkını kullanacaklarını, onun inancına katılmasalar bile inanç hakkına saygı göstereceklerini söyledi.
Sayfa 146 - Can YayınlarıKitabı okudu
Aydınlara inanmıştım bir zamanlar, ister öğretmenlerim, dostlarım, ister kitaplarını okuduğum yabancılar olsunlar, aydınlara 1930'ların radikaliyle 1930'ların Kızıl-avcı'sına aynı küçümsemeyle bakan bizden daha genç kuşağa anlatamazsınız bu duyguyu. Onların alaylarından tat almıyorum ama sanıyorum haklılar bir ölçüde. Şu anda 1960'ların yürekli çocuklarının vardığı yeri görünce düş kırıklığına uğrama hakkını kendimde nasıl buluyorsam.
Sayfa 146 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bu sarsıntıyı bütünüyle atlatmış değilim, sanırım bütün sarsıntılar için geçerlidir bu, kendi yapımdan, yaşadığım yerden ve dönemden kaynaklanan temelsiz yeterince irdelenmemiş bir inançtan doğmuştu çünkü sarsıntı.
Sayfa 146 - Can YayınlarıKitabı okudu
Geçmişimizi aklımızda tutmak istemeyen bir halkız biz.. Amerika'da yanılgıları anmak sağlıksızlık sayılır, yanılgıları düşünmek kuruntululuktur, yanılgılar üstüne kafa yormaksa, zırdelilik.
Sayfa 145 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bay Nixon'un Cohn ile Schine'ı, okuldan kaçan sevimli serseriler gibi göstermeye çalışmasına da rastlantı diyemeyiz. Adlar ve yüzler değişmişti; kumar büyümüştü, ödül, Beyaz Saray'dı artık. Ve boyutları hâlâ belirlenmemiş bir başkanlık rezaletinden bir yıl sonra, bakıyorum olanları yine unutmuşuz.
Sayfa 145 - Can YayınlarıKitabı okudu
Çanlar çaldı mı sizin için çalıyordur sözü hiç de geçer akçe değildi; olsaydı, bir iki yıl sonra Richard Nixon'ı, McCarthy'nin yakın dostu birini başkan seçmemiz sözkonusu olamazdı.
Sayfa 145 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ezip geçtiği bir sürü insan yaşamı uzanıyordu yolun üstünde, gelgelelim kimsecikler dönüp geriye bakmak istemiyordu, kendilerini suçlamaya değecek kadar çok değildi yıkılan insanların sayısı !
Sayfa 144 - 145 Can YayınlarıKitabı okudu