Tezer Özlü
Bir yüksekliğin,bir başıma olduğum bir yüksekliğin en ucundayim.İnemiyorum,yasayamiyorum,ölemiyorum...
Hep "Neden?" dedim. "Neden insanlar birbirlerinin mecburi istikametleri olsunlar ki?"
Sayfa 31 - DestekKitabı okudu
Ne garip!
Hayat karşınıza çıkadıklarıyla bir önceki eksiğinizi kapattığınızı düşündürüyor size ve o eksiği kapatmanın sarhoşluğuyla başka eksikleri görmeden hızla kapılıp gidiyorsunuz.
Sayfa 233Kitabı okudu
Hayat, biz kararsızlıklarımızı yaşarken, planlar yaparken ya da yapmazken yanımızdan akıp giden şeymiş meğer.
Sayfa 281Kitabı okudu
"Tabiki tekrar deneyeceğim ölmeyi. Hayatta en çok merak ettiğim an o an; ölüm anı. Neler hissettiğimi kağıda dökecek zamanım olmayacak, bunu biliyorum ama en azından merakımı yenmiş olacağım. Üzülmeyin siz de merakınızı bir gün yeneceksiniz. Ben o an bilincim sonuna kadar açık olsun istiyorum ki o geçiş anını doya doya yaşayabileyim. Saçma oldu tabii, o geçiş anını doya doya öleyim mi demeliydim?"
Gece geçici... Mutlaka bir sabah oluyor. Bunu bilmek karanlığa dayanmayı kolaylaştırıyor.
Ölüm yaşamın zıddı değil, yaşam, ölümün türlerinden biri...
Nietzsche
Sayfa 24Kitabı okudu
Başkalarının sözlerinden, ancak o sözlerde kendimizden bir şeyler bulduğumuzda etkileniriz.
Sayfa 77Kitabı okudu
Yaşarsın yaşarsın. Herkes herkessiz yaşayabilir.
Sayfa 124Kitabı okudu