Tükenmiş bir ruhla kalakaldım bedenimin ortasında
Anlam kaybetti anlamını tepemin bebeklik çukurunda
Bu yokluğu hangi varlığa sürükleyebilir kim
Beni varolamamışlığımdan dahi vurdular..
Sesine tahammül edemiyor içimden gelen bir kusma arzusuyla varolmamış olmasını diliyordum gencecik bir beden nasıl oluyordu da böyle büyük bir öfkenin tapınağı halini alabiliyordu sol kulağımın duymamasını ömrümce dileyeceğim yaşanmış bir anın intikamını ömrümce süreceğim cehennemin kapıları o an sonsuza denk kucakladı bu tapınağın sahibini...Unutmayacağım gibi unutturmayacak kadar da minnetsizim..