İlk kez bir inceleme yazıyorum , hele ki konu Tarık Tufan ise yorumlamaya kalemim yetecek mi bilmiyorum.
Bu kitap uzun süredir rafımda duruyordu. Okumaya cesaret edemiyordum. Cesaretten bahsediyorum çünkü Tarık Tufan sizi içinizde gizlemeye çalıştığınız depresif tarafınızla yüzleştirir kitaplarında . Buna hazır değilseniz uygun zamanı beklemelisiniz .
Ve bu kitapta da durum aynı. Kitap bir aşk hikayesi gibi görünse de satır aralarında öyle cümleler var ki insan bazen hangisinin altını çizeceğini şaşırıyor , roman değil felsefe okuyor gibi hissediyorsunuz , bazen kendi yaşantınızı sorguluyor , bazen derin düşüncelerle geçmişten bir olayı hatırlarken ya da gelecekle ilgili bir hayal kurarken buluyorsunuz kendinizi. Öyle bizden , öyle içten oluyor Tarık Tufan’ın karakterleri. Hele bir de arafta kalmış bir yanınız varsa kendinize bile itiraf edemediğiniz - ki bu kitabın baş kahramanı tümüyle arafta zaten - işte o zaman tam bir yüzleşme yaşıyorsunuz .
Biliyorum , bu incelemeden 1k üyeleri bir şey anlamayacak , kitabı alıp almamaya karar vermelerine de yardımcı olmayacak benim yazdıklarım . Ama olsun . Belki de bir şahsi günlüğün herkese açık paylaşımıdır bu metin.
Yine de okuyun siz Şanzelize düğün salonunu . Aşka hala inancınız kaldıysa ve depresif değilseniz .
Son sözüm : Böyle bitmemeliydi.
