Mabel Matiz ~ Kalp Kalp Kalp

Bir kitabı çok sevince ona güzel bir yorum da yazmak istersin ama içinden geçenleri bir türlü kelimelere dökemezsin ya, tam olarak o durumu yaşıyorum işte. Kaç kere yazıp yazıp sildim, hiçbir incelemem içime sinmedi. Bayağı, Mabel Matiz gibi “Çok severim, söyleyemem, sorma güzel, ne olursun.” deme noktasındayım şu an. Ne yazsam istediğim gibi olmayacak muhtemelen ama olduğu kadar artık. Öncelikle Murathan ile Gökçen'e ba-yıl-dım! Bu kadar samimi bir çocukluk aşkı yaşamaları, Pamuk ile Kepçük hâllerinin nahifliği ve mevcut ilişkilerinin güzelliği içimi sıcacık yaptı. Onları bir sahnede sırıta sırıta okurken başka bir sahnede gözlerim dola dola okumak beni yerden yere vursa da bu duygu yoğunluğunu yaşamak bile çok hoşuma gitti. Esas çiftin önüne geçmeden ve boğucu olmadan yan karakterlere ayrı hikâye yazılması da kitabın bir diğer güzelliğiydi. Çoğunun hikâyesi ilerleyen kitaplarda oturacak ama şimdiden hepsini inanılmaz sevdim. Okumaktan en keyif aldığım ikili de Aybüke ile Süleyman oldu. (Çünkü huysuz kadın ile gün ışığı erkek ilişkisi kalp ben. Ayrıca Süleyman, sen bambaşka bir olaysın ya.) Başka ne diyebilirim bilmiyorum. Kitap bütünüyle bana iyi geldi, yaralarımı sardı resmen. Çok sevdim, çok!

GökçenLoresima · Ephesus Yayınları · 20231,584 okunma