Yarın,yarından sonra bir yarın,bir yarın daha...
Baharı yazı geçti ömrümün;
Yaprak dökümü bundan sonrası.
Bütün kötülükler iyi suretine de girseler
Iyilik yine de iyilik olarak kalır.
Unutma ki bu aşağılık dünyadasın,
Kötülüğü baş tacı edip,
Iyiligi çılgınlık sayan dünyada.
Kendini boşuna harcamış olur insan,
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa.
Gökler kızmış insanoğlunun ettiklerine,
Yıkacaklar nerdeyse kanlı dünyasını.
Saate bakarsan gündüz simdi:
Ama karanlığa boğulmuş göğün lambası,
Ya gecenin zaferi bu,
Ya da gün utanıyor doğmaktan.
Karanlıklar sarmış dünyamızın yüzünü
Diri aydınlıklar öpecekken.
Hırsıza kaçıp gitmek suç sayılmaz
Yüreklerin taş kesildiği yerden .
Gök amma da cimri bu gece;
Bütün kandillerini söndürmüş...
Yeter,sus artık!Bir insana yaraşan
Her şeyi yapmaya varım.
Ondan ötesini yaptım mı
Insan olmaktan çıkarım
Gel gidelim,en tatlı yüzümüzle
Boyayalım gözünü herkesin.
Insanın içinden geçenler yüzünden okunabilseydi
Nerde!Öyle bir sanatımız yok.
Bu beye nasıl güveniyordum,
Ne kuşkusuz bir güvenle...
Olmayan bir şey olandan çok sarsıyor beni.
Insanın düşündükleri
Gördüklerinden daha korkunç olurmuş meğer.
Gördüğümüz şeyleri gördük mü gerçekten?
Gemisi batmasına batmaz ,
Ama yemediği fırtına kalmaz.