dişlerimde azap tadıyla gezdiğim akşam düşüp kırılmıştır ömrüm- ün telvesinden / bir tâbut ki artık yerimde figüranlar, dublörler senin olsun uykusunda yaralı serçeler öpen adam: alnımda dövmeler varayım diye şu tek hevese: kızlar: yalnızlık: aynalı siyah yelekler
buradayım. bir talan adamı olarak kaldım kendimde
ahşap yalanlar yazdım: sakındım bileklerimi çivilerden
hangi sofraya hizmet ettiysem: boşalmayan bardaklara döndü huyum mutlak bir tâlihsizlik gibi durdu kapım: açmadım. patladı
yaralarım bir bir. ağıtçılar buldum kendime, oturup kırkımı bekledim. kudurdu lâhitten çağım. görmedim niçin çıplaktır gözlerim ve
tere yazılan gecelerde mi vardır kış: bilmeden: geçtim kendimden
çağırmalı beni: ebcet bir hesâba gömlek, vedâya armağanım neden.
Bazıları insanlara prestij veren veya prestijini kaybettiren şeyin diller olduğunu düşünmekte, halbuki bir kitapta okuduğuma göre, gerçekte insanlardır dile saygınlık veren veya dili değersizleştirenler.