Ahmed Arif’i uzun zamandır okumayı istiyordum. Öyle ki seneler önce şaire ait olduğunu bilmediğim Sevdan Beni şiirinin bestelenmiş halini Haberin Var Mı olarak söyleyen Funda Arar’dan dinlediğim hem melodi hem sözler etkilemişti beni. Sözlerin şaire ait olduğunu keşfedince merak etmeye başladım. Üniversite yıllarında gurbette gene şairin şiirinden bestelenmiş bir başka şarkı dinlediğimde –Manuş Baba – Haberin Var Mı?- o sözleri de merak edip kime ait olduğuna bakmıştım ve yine Ahmed Arif ile karşılaştım. Ve sosyal medyalarda karşılaştığım daha bir sürü güzel satırlar. Okumak 2020’nin son ayına nasip oldu hatta 2020’nin son günü bitirdim kitabı.
Okumaya başladığımda hem Nazım Hikmet havası aldı ama hem de değil gibiydi. Keza kitabın 121. Sayfasına yer verilen Cemal Süreya’nın Ahmed Arif hakkında yazdığı yazıda benzerliğin yanı sıra aslında belli farkı okudum: Nazım Hikmet, şehirlerin şairidir. Ovadan seslenir insanlara, büyük düzlüklerden…..Ahmed Arif ise dağları söylüyor. Uzun ve tek bir ağıt gibidir onun şiiri. Daha deniz görmemiş çocuklara adanmıştır”
Gerçekten de öyle. Şiirlerdeki o sade ama tam yerinde ahenk, mısra içinde layıkıyla seçilip yerine yerleştirilmiş kelimeler… Hayranlıkla okudum. Çokça satıra işaret koydum hangisini yazayım?.. O yüzden yine bütün olarak en beğendiğim şiirlerin ismini yazıyorum aşağıya. Okuyun, okutun. 10/10
- Akşam Erken İner Mahpushaneye
- Ay Karanlık
- Hasretinden Prangalar Eskittim
- Tutuklu
- Kara Sevda
Ahmed Arif
Kendi sesinden: youtu.be/co8aErzjmJ4
Manuş baba: youtu.be/-Zmt3108iRY
