“İlk görüştüğümüz gün beni tanımadan, dinleyip dinlemeyeceğimi bilmeden ne kadar çok konuşmuştu. Hep böyle... Harikulade başlıyor ve hemen arkasını bırakıyor... Belki tembellikten,belki nereye vardıracağını bilmemekten."
“Haydi, artık anlat!"dedi.“Her şeyini herkesten evvel bana söylemen lazım değil mi? Seni benim kadar,hatta benden başka kim dinler? Kim seninle beraber üzülür?"