Bir arayışla başlıyor kitap, bekleyişlerle ve beklemeyişlerle, hayallerle sürüyor. Yazar uzun betimlemelerle anlatıyor derdini. Farklı bir edebi türü, farklı bir yanı var kitabın. Okurken düşünüyorsun ister istemez, bu uzun betimlemeli cümlede ne varmış, diyorsun. Alaaddini arıyorsun, Alaaddini merak ediyorsun sen de. Yazar şu satırla kitabın ipucunu veriyor aslında:
"Kendi varlığından yayılan müziğin sonsuzluğuna kapılmış bir masal yılanı gibi sürekli kıvranıp duran Alaaddin' in hikâyesi, bir yandan yavaş yavaş derinleşen bu gizin gölgesine çekilirken, bir yandan da olabilirliklerin kum gibi kaynadığı, gri bir noktaya gelmiştir çünkü."
