Yoksa bu ayrılık mı..?
Neden sadece esiyorum geceleri
neden zor anında yetişiyorum ki
neden unutuluyorum gün boyu
hani ellerin nerede?
masalın sonu ben ve sen..
yoksa ayrılık mi..?
geçip giden yolların ardından mı bakacağız
yoksa bu yalnızlık mi..?
hani ellerin nerede? hiç göstermedin...
neden sadece esiyorum geceleri?
neden unutuluyorum
yoksa bu ayrılık mi..?
Sahi neydi yalnızlık?
yalnızlık.. yalnızlık; farklı farklı yazılarda, farklı farklı yazarlardan, farklı dillerde, farklı duygularla anlatıldı; anlatılmaya çalışıldı. farklı insanlar, farklı zamanlarda okudular, inandılar, baglandilar, gülüp geçtiler, bazen de kendilerini buldular yazılarda. herkesin yalnızlığı farklıydı neticede. kimi sandı ki; aşık olduğu yoksa ya da sevdiği yanında değilse; yalnızım. kimi kalabalıklar arasında kendine yer bulamadı dedi ki; yalnızım. kimi anlattıklarını dinleyecek birini bulamadı, kimi anlattıklarını anlayacak birini bulamadığından yalnızdı.herkes yalnızdı, her şey yalnızdı. koskoca dünyada insan bir kendine kalmıştı.
peki kendinden kendine bir şey kalmayanlar? durup aynaya bakamayan, yolda tek yürüyen değil; yürüyecek yolu olmayan, derdini kimselere değil, dağa taşa değil; kendine bile anlatamayanlar? onlar neydi? yalnız mıydı? kayıp? yitik? neydi bu; yaza yaza tükenmeyen, anlatarak bitmeyen sonu gelmez destansı yalnızlık masalı? bizi yalnız bırakan eller mıydı? biz miydik? bizdik. bu masalın hem kahramanı, hem kara şövalyesi, hem de yazariydik. en büyük kimsemiz ve kimsesizligimiz kendimizdik, bilemedik.
tam on ikiden
"Karışma Alya karışma. Bir kere de senin için tehlikeye atarım kendimi ne olacak ki? Bugün günlerden ne? 21 Nisan düğünümüz vardı evlenecektik. Aynı hayatı paylaşacaktık. Olmadı ama. Nasıl da hevesliydik kursağımızda kaldı. Her masalın sonu mutlu bitmiyor demek ki. Öyle bir evimiz de olmayacaktı sen olacaktın yuvam olacaktın. Olmadı. Evsiz kaldım. Sokaklarda kaldım. Koydu mu? Çok koydu be. Ama olsun güzelim sen nasıl iyi hissedeceksen öyle olsun."
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu...
Ve şimdi masalın “Sonsuza denk mutlu yaşamışlar” diye biten sonu bizim başlangıcımızdı. Çünkü bizim onunla olan masalımız asıl şimdi başlıyordu.
Bazı masallarının kahramanları olmaz. Zaten her insan bir masalın içinde yaşamaz. Ve hiçbir masalın sonu iyi bitmez aslında. Çünkü masallar çocuklara anlatıldığından, büyükler sonlarını modifiye etmişlerdir.
Keşke etmeselerdi.
Keşke çocuklar görselerdi o yaşta, karanlıkta gizlenen canavarları. Ve gardlarını hiçbir zaman indirmeselerdi.
1000kitap.com/yazar/i17838/S...