Roma’da şenlik günleri ne kadar çok olursa, iki çocuğun da hüzünle karışık bir maceraperestliği, ıssız bir özgürlüğü birlikte yaşayabilecekleri fırsatlar o kadar çok olurdu.
Bir saniye için dindiğim ve kaplayan hiçlikte her şeye rağmen kalkmam gerektiğinin bilincine vardığım an, “ağlama” diyen o ses süratle uzaklaşan bir dalga gibi dokunuyor. Başımı kaldırıp bakıyorum ki çoktan hatıra olmuş.