Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır...
Bırak, gitsin...
Bırak, git...
Vladimir Mayakovski
OMURGANIN KAVALI
Dumanlar içinde mavi olmayı unutan
gökyüzü,
paçavralar giyinmiş
sığıntı gibi bulutlar,
son aşkımla tutuşacaksınız bütün!
Sevinç çığlıklarımla bastıracağım
ordular
Ve sonra
çınar ağacı gölgesinde
Mayakovski'nin gözlerinden
okuyacağız şiirleri
dayan yüreğim
son bir turumuz kaldı
sınırını aşmak üzere ekg
seksen
yüz
yüz altmış
Nefes al geçti
dinle
hisset
sesini
Ve nefesini doğanın
"Hayatın en hüzünlü ânı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır...
Bırak, gitsin.
Bırak, git."
V. Mayakovski
Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır...
Bırak, gitsin...
Bırak, git...
Vladimir Mayakovski
"gezegenimiz
sevinç duymaya
fazla elverişli değil daha.
sevinci
gelecek günlerden
koparıp almamız gerekiyor
ölüp gitmek
zor bir şey değil bu yaşamda
yaşamı yaratmak
çok daha zor."