şimdi ne kadar üzgünüz, belli
gemliğe doğru bir dize tadı
bak, ayağım mühürlü benim
ve aşkın balmumunu
kimdi, ansızın çekip kopardı?
bense ikisini birlikte tanımış
ve hiç şaşmamıştım
gölgesi vuruyor Zaman’ın
ilkyazdan kalma bir şiire
sordumdu: bir soruyu mühüre
ve beni sana üşürten nedir?
seni ağzımın ağzıyla öptüm
ve elimin eliyle okşadım
andolsun, bir dokunuşla seni örterim
üşür tenim, çünkü aşk
üşür köpüre köpüre
işte gün serinledi bende
aşklarda dururum biraz
seni şiirimle gölgelerim
yazları devire devire
ne zaman bir suya eğilip baksam
orda suyun hayalini görürüm
yüzümü uçura uçura yürürüm
Zaman’ı gezdire gezdire
vururum bir gölge gibi kendime
söyledimdi o zaman:
‘biz hangi dizenin sürgünüyüz’
dedimdi
dilimizi ateşe dokundurmadan
sabret kalbim, sabret kalbim, sabret
var zamanı, var Zaman’a henüz