..neden veda edemedik? neden kapıdan çıkmadan önce sarılıp helalleşmedik?
"ölüm gibi bir ihtimali kabullenemedim. Helâlleşmek için bile hazır değildim.
..kaybettiği onca insana rağmen hala kaybetmekten korktuğu insanlar vardı. Zaten onlar da olmasa, hayatının yaşamaya değer tek bir ânı dahi kalmamıştı.
zaman ilerledikçe insanoğlu geçmişini biraz daha özler , çocukluğuna bitmek tükenmek bilmeyen bir hasret besler. Bugünün sahte dünyasından, çocukluğunun masum kollarına sığınmak ister.
Artık görüyorum ki acı bizim acımız ölü bizim ölümüz dava bizim davamız. Artık ne olacaksa olsun zaferle ya da mağlubiyetle bitsin bu savaş ama ne olur dursun artık dursun kanlar , bitsin bu dayanılmaz acılar..
yalnızlığa alışması gerektiğinin farkındaydı daha önce de çok yalnız kalmıştı ancak bu seferki diğerlerinden çok farklıydı. veda etmeye bile cesareti olmadan çıkmıştı kapıdan. Ümit ne ilginç şey; en çok da hiç olmadığında çıkıyordu ortaya.