Memleket

Halkımız içinde birtakım insanlar var ki sadece “bildiğini bilmez”, bunun yanında her şeyi bilirim havasındadır.

Efendim, biz okumuyoruz. Okumayınca ne olur? Memleket ilerler mi? İlerlemez elbet...İşte ilerlemiyoruz.

İyi ayarlanmış bir saat, bir saniyeyi bile ziyan etmez! Halbuki biz ne yapıyoruz? Bütün şehir ve memleket ne yapıyor? Ayarı bozuk saatlerimizle yarı vaktimizi kaybediyoruz.

Çingenele- rinse bir evleri yoktur, belki de tüm insanlık içinde yalnız on- ların bir memleket düşü yoktur. Ütopya, ou topos, “hiçbir” yer anlamına gelir. Ütopya için nostalji: Olmayan bir yere, bir eve dönüş. Ah, lungo drom. Uzun yol.

Başka türlü bir şey benim istediğim,
Ne ağaca benzer, ne buluta benzer;
Burası gibi değil gideceğim memleket, Denizi ayrı deniz, havası ayrı hava;
Nerde gördüklerim, nerde o beklediğim kız! Rengi başka, tadı başka.

Her zihayat ve herşey böyle bir makinedir ustasını tebrikler le alkışlar.
Bir köy muhtarsız olmaz, bir iğne ustasız olamaz, bir harf katipsiz olamaz biliyorsun. Nasıl oluyor ki nihayet derecede muntazam şu memleket hakimsiz olur?

Başka türlü bir şey benim istediğim:
Ne ağaca benzer, ne de buluta.
Burası gibi değil gideceğim memleket
Denizi ayrı deniz,
Havası ayrı hava..

Bir başka yolculuk dalından düşmek yere
Yaşadığından uzun

Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
Ağacın yüksekliğince
Dalın yüksekliğince rüzgarda
ve bir yeni ömür
Vardığın çimen yeşilliğince