Göz pınarlarımda birikiyor hasretin, Damla Damla salınıyor kirpiklerinden...
Ölmeye yüzüm, yaşamaya gücüm yok...
Üç gün bile yaşayamayacağı dünyada, günahları hariç her şeyi sahipleniyor insan; bir kendini sahiplenemiyor..
Okur Takip Önerileri
Görmek gönül işiydi, gözlerim taşlara gelince daha iyi anladım.
İyi yazarlar ödünç alır, büyük yazarlar çalar.
Kitapların kendi kendine yazılmadığını, kitap yazmak için ciddi emek-hayal gücü, azim ve beceri- gerekeceğini anlamıştı.
O bir yazardı.
Büyük bir yazar.
Amacı buydu, ne olursa olsun.
Kuşku duyduğunuzda onlara cesaret verin.
Benim için önemli olan hikâyenin sağlamlığı. Konu ya iyidir ya da değildir. Eğer konu sağlam değilse en iyi yazar bile bir şey yapamaz. Ama konu sağlamsa en kötü yazar bile işi batıramaz.
Dünyanın çok geniş olduğunu ve bu dünyada kötünün sonsuz versiyonları olduğunu anlamaya başlamıştı. Peki, onu bu acı reçeteye, çöküşün kıyısına getiren neydi?
Ebedi derinlik! Şiirsellik!
Bütün bunlar yıllar önceydi! Peki şimdi?
Herkes yazar olabilirdi. Herkes. Belki o hariç.
Zaman zaman hiç yoktan büyülü bir kıvılcım parlar ve onu yaşama taşıyabilecek birinin bilincine iner (evet, iner).
İyi şeyler,iyi şeyleri getirir.
Herkesin özgün bir sesi ve yalnızca kendisinin anlatabileceği bir hikayesi vardır.
Kader gayrete aşıktır ama yaratmak da emretmek de Allah'a mahsustur.
