"Korku ve cesaret genellikle bir aradadır ve aynıdır. Bu seni ya bir savaşçı ya da bir korkak yapar. Tek fark, içinde yaşadığı kişidir."
Cehaletin karanlığında olmak gerçek korkudan çok daha tehlikeliydi.
Bir kitap okudu
680 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Ya da belki de kimse sevgiyi hak etmezdi. Belki de sevgi her zaman bir armağandı.
Korku insanların önlem sandıkları bir zehirdi. Güvende kalmak için verilen kararlar da aynı derecede tehlikeli olabilirdi.
Bir kız kardeşin sevgisi kadar değerli hiçbir şey yoktur.
İnsanı geçmişe acındıran, geleceği önemli karşılamaya yönelten, bilincin mazi ve atiye uzanışı, onun bilmediği şeylerdi. Onun için geçmiş dün, gelecek yarındı: asla ertesi gün değil.
Eleştirilen en büyük hatası sevmezliğini göstermekte epey kaba oluşu, yakınlığını dağıtmaktaysa yeterince açık davranmamasıydı. Cisimlere renklerini verenin soğurdukları değil, yansıttıkları ışınlar olduğunu öğreniriz. Aynı biçimde insanlar ya kin ve düşmanlıklarıyla renklenirle. Özellik olarak iyi niyet hiç dikkate alınmaz.
Sessizliğin bazen tuhaf bir özelliği vardır; duygunun çerçevesinden kurtulmuş, aylak, çıplak bir ruha benzemek. Öylesi anlarda sözlerden daha etkilidir. Bunun gibi, az söz de, çoğu kez, bir yığın laf salatasından daha çoğunu söyler.
Gülüm ise kadınların erkekle eşit olmasını, evleneceği eşi seçme hakkını kullanmasını dillendiriyordu. Kocanın karısına şiddet uygulaması, onu aşağılayacak şeyler yapması ise asla kabul edilemezdi. En hayırlı erkeğin, karısına iyi davranan olduğunu her fırsatta söylüyordu.
Gülüm ise bir kadın ile ahlakının güzelliği için evlenilmesi gerektiğini söylüyor, güzelliğin ve zenginliğin geçiciliğinden dem vuruyordu. Kadınların toplum içinde ikinci sınıf sayılmayacakları, alınıp satılmayacakları, kendileri hakkındaki kararları kendilerinin verebilecekleri bir uygulama öneriyordu.
İçi başka dışı başka insanlardan uzak durmak gerekir.
Düşünüyordum ki insan, hayatını kötülükle değil, güzellikle yaşamalı, Allah ömrü bize bunun için vermiş olmalı.