Hor görülmüş,dışlanmış,yok sayılmış bir baba;ömrünü eşi ve çocuklarının mutluluğu için çabalayıp durmuşken gördüğü muameleden söz ediyor kitap.Bu adama ben 'Kitabın Babası' demek istiyorum çünkü kitabın var olma sebebi bu adam.En sonunda hastalanıp yaşadığı kalp ağrılarına rağmen yine de hayatta kalması,daha sonra öleceğini bilip her gün ölmektense asıl ölüme kavuşuyorum düşüncesine kapılmasına üzüldüm.Ama haklıydı da..Ameliyata girmeden önce varını yoğunu herkese dağıtması hayran bıraktı okurları diye düşünüyorum.Ama beni en çok etkileyen kısmı,son gelen dilenci kadına verecek bir şey bulamayıp yüzüğünü vermesiydi.Çünkü o yüzükte aşkı,hayalleri,yaşanmışlıkları vardı.Evet yaşanmışlıklar,eşinin yaşattığı aşağılık duygular! Bunları düşünerek o yüzükten ayrılması(ki aslında yürekler ayrılmış zaten) etkiledi beni.Ameliyat sonrası adamın yaşamasına sevindim ama beklemiyordum bunu. ki sonrasında kızının o parfümünün kokusu ona bazı şeyleri hatırlatmasıyla hayata veda etmesi içimi parçaladı.Çünkü o bunları hak etmemişti.
