Kırsal kesimde büyüyen Saçi, solgun teni ve güzel hatlarıyla sıradan köylülerden ayrılıyordu. Bu farklılık köylerinden geçen bir prensesin dikkatini çekti ve Saçi onlarla Edo şehrine gitti. Üç bin kadın ve bir şoguna yuva olan Kadınlar Sarayı'nda bir bebeğe sahip olamayan prenses, saraya bir veliaht verebilmesi için Saçi'yi cariye yaptı. Genç şogun, saraydaki son gecesini Saçi'yle geçirdikten sonra sefere gitti ve bir daha geri dönemedi.. Bir süre sonra Güneyliler, koloniciler derken savaş büyüdü. Saraydan kaçarken ona yardım eden Şinzaemon'la birbirlerine aşık oldular. Ama sorun şuydu ki, Saçi bir şogunun -şogun hayatta olmasa bile- eşiydi ölene dek. Bir saray kadınıydı, samuray bir saray kadını; köylü küçük bir çocuk olamayacak kadar büyümüş bir saray kadını... Duygusal ikilemler, ruhsal çatışmalar ve savaş psikolojisi üzerine gerçekten okunmaya değer bir eser.
