Mesafeler... İletileri

Fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz, Güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz Mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler Razı olma hiçbir sessizliğe Biliyorsun seni seviyorum Pencereden bakmayı Öğreteceğim sana Cemal Süreya

Emine

@gllemine·

22 Mayıs 13:09

Geceleyin otobüste ne yana gittiğini şaşırır insan Ne zaman geceleyin düşşem yollara Göz uykulu, ben uyanık Ne zaman camdan baksam karanlık Yüreğim sıkışır, aklım karışır Senden uzağa mı, sana doğru mu gidiyorum Bilemem... Bir telaş alır beni, korkarım Yaklaşmaya çalıştıkça mesafeler uzar diye Karanlıklar düşlerimi bozar diye, korkarım Söyleyemem Bir ışık görünür çok uzaklarda Dağ başında birinin penceresi mi Hasta mı var evde? Sevinçten uykuları kaçmış biri mi? Neden yanar o ışık? Güneşi mi bekler? Seni mi? Bilemem Kuşkular kemirir yüreğimi Tek bekleyen ben değilsem Ölmek isterim Ölemem.

Yıldız Kenter

Reklam

Fatma ERGÜN

@fatmaergun_·

22 Mayıs 08:59

Sanki uzun mesafeler boyunca yürümüş gibi yorgunuz ama geldiğimiz hiçbir yer yok. Sanki her şeyi çok seviyormuş gibi yapıyoruz ama dünyamız kaskatı, içinde neredeyse hiç sevgi yok. Sanki her düğümün çözümünü biliyormuş gibi konuşuyoruz ama her yaptığımızla, her söylediğimizle düğümler daha da çözülemez hale geliyor.Milyon tane kitap deviriyoruz görünüşte ama o kitaplardan hayata yayılan hiçbir bilgelik yok. Herkes ne kadar doğruluk timsali olduğunu ispat etmenin derdinde İyi de hayatın fotoğrafına bu kadar eğrilik nereden kanışıyor? Sanki aynı derdin dertlisi, aynı yolun yolcusu kocaman kalabalıklarmışız gibi konuşuyoruz, bir küçük kıvılcım yetiyor oysa aramızda koca koca yangınlar çıkartmaya. Aramızdan biri bir diğerine "Yalnız değilsin dediğinde hepimizi üşüten bir yalnızlık rüzgarı esmiyor mu her yanımızda?