Hem bu kadar yakın hem böylesine uzak... Saçlarının kokusunu duyabiliyordu gözlerini kapadığında. Hani ellerini uzatsa dokunabilirdi, aralarında öyle kapanmaz mesafeler yoktu sanki. Her şey sadece şu anda buradaydı. Dünyanın bir kalbi varsa eğer, emindi o ağacın attığından...
Dışarıda mucize arama, mucize sensin.
Hayal kırıklığının bir önceki adı arzudur.
Seni mutsuz eden şey dışarıda değil kendi içindedir.
Başarısız insan yoktur; Başarılı olacağına inanmayan insanlar vardır.
Ben sizi yeni bir şeyle tanıştırmıyorum, sadece unuttuğunuz kendi özünüz ile tekrar buluşmanıza vesile oluyorum.
Varoluş mucizeler ile dolu kilitli bir kapıdır anahtar ise sensin.
Kendi hayatını yaşamıyorsan, yaşadığın hayat senin değildir!
Uzakta olsa mesafeler,yüreğini yüreğinde hissettiğin, sana en yakındır.
Dünya sadece bir geçittir ona sahip değil şahit kal.
Şiddet bu ülkede inanıldığı gibi sorunları hemencecik halleden sihirli bir değnek değil. Silahlar ve bombalar masallardaki adaletli kralı ya da aşktan ölümlü kraliçeyi yaratmıyor. Şiddet ceza vermiyor. Şiddet öldürüyor. Toplumun “ölüseviciliğini” destekleyen, körükleyen bir süreç yaşıyoruz. Bir kez daha şairlerin kalemi kırılmıştır. Bir kez daha cezaevlerinin insanların diri diri yakıldığı, gömüldüğü ya da yaşayan ölü haline getirildiği yerler olduğu ispatlanmıştır. Bir kez daha birbirimize sarılamayacağımız mesafeler, duvarlar örülmüştür.
Bırak birlikteliğinizde mesafeler kalsın.
Ve cennetin rüzgarları aranızda kalsın.
Birbirinizi sevin, ama aşktan bağlar üretmeyin:
Bırak aşk ruhlarınızın kıyıları arasında gidip gelen bir deniz gibi kalsın.
Sayfa 75 - Khalil Gibran'ın Ermiş'inde Almustafa
