Mesela ben çilek reçeli olsam, senin çileğe alerjin olsa yine de yer miydin beni
Çok yardım etmek istiyorsanız bir sürü kuruluş var mor çatı örneğin, haytap var mesela bayılıyorum ben, insani yardım vakfı vs.
Kadını hiçbir zaman inkar etmedim. Hatta geceleri beni odama o kadar karışık bir halde yollayan, ekseriye bir kadın muvaffakiyetsizliğidir. Ve ben, bilmiyorum neden, hiçbir kadından aşk iltifatı görmüş değilimdir. Kadınlar benden hoşlanıyorlar, fakat beni sevmiyorlar. Ben onlarda herhalde ya pek çocuk, ya pek ukala bir tesir yapıyorum. Gayet iyi bilirim ki, en münevver ve zeki kadın bile, mesela bir "Balzac romanlarının kıymeti" bahsini ancak yirmi dakika dinleyebilir. Halbuki ben, en güzel bir kadını bile bir "Balzac romanlarının kıymeti" muhasebesine feda edebilirim.
Sayfa 66 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Öyle zamanlarım olur ki, beni sessizce bekleyen odama giderken, bu her akşamki yürüyüş beni sıkar, boğar ve ben caddeyi örten kalın kar tabakasının üstüne uzanarak orayı nefesimle eritmek, ta toprağa kadar bir delik açmak isterim. Evin kapısını her akşamki gibi anahtarla açmak, sonra kapamak, karanlık koridorda yavaşça ilerlemek, merdiven basamaklarını ayaklarımın ucuyla aramak, -ki onları saymış ve ezberlemiştim ve dönemeç yerlerinin kaçıncı ayaktan sonra geldiğini gayet iyi bilirdim- nihayet odama girmek... Bütün bunlar beni deli eder. Bir kere de başka şeyler yapabilmek için mesela balkona tırmanmak, pencerenin camlarını kırarak içeri girmek ihtirasını duyarım.
Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegane tesellidir. Her eşyasını ayrı ayrı ve gayet iyi tanıdığım bu odada yalnız onlar her zaman için yeni bir koku taşırlar. Bir zaman söyleyecek bir çok lafları vardır. Mesela, masanın kenarındaki ucu kırık mermer tütün tablasını belki yüz defa üstten, alttan, sağdan, soldan tetkik etmiş, elime alarak saatlerce kırık yerdeki ince damarları ve pürüzleri seyretmişimdir. O, bana artık kendi sesim kadar bildiktir. Halbuki en çok okuduğum bir kitabın en çok okuduğum bir satırı bile bana bazan başka şeyler söyleyebilir.
Sayfa 65 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
"Ben seni göreyim ister miydin mesela?"
"...Gör beni isterdim."
109
İşkeçeli denilen çocukta da para var belli ki. Ancak paylaştığı fotoğraflarda o yok. Başka başka şeyler var. Birbirinden farklı şeyler. Dişsiz bir adamın fotoğrafı var mesela. Siyah bir adam, nasıl çirkin ama çok da güzel gülmüş; garip bir fotoğraf. Tarzanya'da çekilmiş. Dünyanın bir ucu. Amerika da dünyanın bir ucu ama medeniyet diye bir şey var. Bizim köyden beter yerlere ne halt yemeye gitmiş bu çocuk bilmem. Ama gittiği yerlerden biri var ki gönlümü o fotoğrafta bıraktım. Yavru bir fille annesinin fotoğrafını çekmiş. Öyle güzeller ki. Senelerce öncesine döndüm bir anda. O fotoğrafın nerede çekildiğini yazmamış. Dayanamayıp fotoğrafın altına az daha, "Bu fotoğraf nerede çekildi yazacaktım ki kendimi tuttum. Sonra da kendime kızdım, hem de çok. Ne yapacaktım yerini söylese? Gidecek miydim? Nah, dedi içimden bir ses. Ben şuradan Artvin merkeze gidemezken..."
Sayfa 28 - Pukka Yayınları, BaharKitabı okuyor
Yarışmak ve yarışmamak, işte bütün mesele
"Son mektubunda yazdığın şeyleri düşünüyorum birkaç gündür. Galiba kuşak farkı dedikleri şey ne demek anlıyorum artık. Mesela bizim kahramanlarımız vardı. Gençliğimizde Sezai Karakoç bir şairdi, kahramanımızdı, Malcolm X bir devrimci liderdi, kahramanımızdı, Muhammed Ali bir boksördü, kahramanımızdı, Maradona bir futbolcuydu, kahramanımızdı. Bu isimler hep bir şeylere karşı durmuş, herkesin meylettiği şeylerin dışında şeyler yapmış insanlardı."
Sayfa 55Kitabı okuyor
Mesela bakınız, ben ümit kelimesinin aynı zamanda korku ifade ettiğini düşünürüm. Çünkü ümit, olması ve olmaması ihtimali olan bir şeyin, olacağını farz etmektir. Fakat böyle bir faraziye o şeyin olmaması korkusu devam ettikçe mümkündür ve o korku nispetinde kuvvetlidir. Bütün zıtlıklar ve mesela hürriyetle esaret arasında da bir cevher birliği seziyorum. Tereddüdün ve tercih zaruretinin esaretinden kurtulmuş hürriyet var mıdır?
Sayfa 205Kitabı okuyor
mecburiyet
Olmadığım şeyler için şükrettiğim durumlar:
Bana kalsa hiçbir şekilde yapmak istemeyeceğim, eğer ya- parsam kendimi sıkılıyor, boğuluyor, küçülüyor, ziyan oluyor, eziliyor, yazık ediliyor, yok oluyor, yere batası geliyor hissedece- ğim; fakat, mesela ekmek parası gibi herhangi bir mecburiyetten ötürü, yukarıda saydığım gibi hissede hissede yapmak zorunda kaldığım bir işi yapmak zorunda kalmadığım; aksine hayat boyu yaptığım her işten büyük bir zevk aldığım ya da hep zevk aldığım işleri yaptığım için sana sonsuz şükürler olsun Rabbim. İnsanın bir işinin olmasının bile büyük bir nimet olduğu bu dünyada bir de sevdiği işi yapmak ne büyük bir ikram. Ama mesela biri beni bu işi yapmak için faraza tüylü şapka takmak zorunda bıraksa ya da sadece bir renge mecbur etse ne hissederdim acaba?
Kaç gündür yollarda gördüğüm şeker pembesi motosikletlere binmiş şeker pembesi tulum giymiş motorlu kuryeleri gördükçe hem gözlerim hem yüreğim kanıyor. Eğer aksi doğru ise dahi kimse yorum yapmasın, çünkü ben onların üç kuruşluk ekmek parası için “batsın bu dünya” diye diye o kıyafetleri giydiğini düşünerek bir nebze olsun teselli oluyorum.
Not: Pembe şahane bir renktir. Tüm renkler nefistir. Helalin- den ekmek parası için alın teri ile yapılan her iş asildir. Benim de bu hayatta onlarca mecburen yaptığım iş vardır. Peki Burada yazarı üzen nedir?
7 Mart 2020
Mesela eğer öğleden sonra dörtte gelirsen, ben saat üçten itibaren mutlu olmaya başlarım.
