Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.36.38
Cansu D.
Cansu D.
@meselasaatonda
Dışımız serseri, içimiz kütüphane..
Adalet Bakanlığı
Ankara
986 reader point
Joined on January 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
250 sayfa yerine son 10 sayfa…
Sineklerin Tanrısı benim daha önce iki kez yarım bırakıp üçüncüde tamamladığım bir kitap. Öncelikle şunu söylemeliyim bazı kısımlardaki kurgu kopukluğunu saymazsak kitap çok akıcı ve sürükleyici ancak sonsöz bölümünü içeren son 10 sayfayı okuduğunuzda da zaten bütün kitaba hakim olabilirsiniz. Bu yüzden keşke son kısmı okusaydım dedim.
İçeriğe gelecek olursak…
Üçüncü dünya savaşı çıkar ve ingilizler çocukları kurtarmak için bir uçağa bindirir ancak uçak bir adanın üzerinde düşer ve tüm çocuklar orada yaşam mücadelesi vermeye başlar. Başta her şey düzenlidir, kurallıdır ancak insanoğlu dokunduğu her şey cehenneme çevirir der Mina Urgan ve haklı çıkar. Hem iyiliği hem kötülüğü aynı anda içinde barındıran insanoğlu ilk fırsatta kötülüğü bastırmayı bırakır böylelikle liderlik savaşları, güç gösterileri, üstünlük çabaları baskın çıkar.
Kitabın ismiyle bağlantısına gelince…
Kitaba adını veren Sinekierin Tanrısı, bu hastalığı, yani insanların içindeki kötülüğü simgeler. Sineklerin Tanrısı, üstüne sinekierin konduğu ölü bir domuz başıdır. İngilizlerin Beelzebub dedikleri şeytanın Kutsal Kitap'taki İbranice adı, Sinekierin Tanrısı anlamına gelen Ba-al-z-bub olduğu için de Golding kitabına bu adı vermiştir.
Okunmalı mı? Takdir sizin…
Bir Yaşar Kemal bir de Aytmatov… Her ikisinde de okurken anı yaşıyorum. Sanki oradayım ama kimse beni görmüyor, onlarla beraber ağlıyorum ama sesimi duymuyorlar gibi… Öylesine hayatın içinden, öylesine capcanlı hikayeler.
Bir aile düşünün. Mutlu, birbirine bağlı, sevgi dolu…Ama sonra savaş çıkmasıyla beraber 3 oğlu ve kocasını kaybedip geliniyle baş başa kalan bir anne…
Ve görüyoruz ki her şeye rağmen yaşıyoruz. Kayıplarımıza rağmen, acılarımıza rağmen, gün gelir sefaletlere rağmen… İşte o an, bitti dediğimiz anlarda bir umut ışığı hep olur. Yeterki biz ışığa gözlerimizi kapatmayalım. Yağmur yağıyor diye güneşe küsmeyelim.
Kendini inandığı davaya adayan bir adam…Aslında bir roman olduğunu düşünerek başladım bu kitaba meğer Şevket Süreyya’nın hayat hikayesiymiş…
Osmanlı’yı yeniden diriltmek üzere öğretmen olarak yola çıkan sonra I. Dünya savaşı patlak verince cepheye gönderilen, savaş bitince ülkesine dönmesi gerekirken Kafkas’ı bırakamayıp orada savaşmak için kalan, savaşta Aydemir’in hikayesiyle kendini ayakta tutan kendini o roman kahramanıyla özdeşleştirdiği için bu soyadı alan Şevket Süreyya Aydemir’in hikayesi…
Bununla da kalmayıp Kafkas’dan Azerbaycan’a geçip orayı da bir aşk uğruna terk edip Batum’a geçmiş, komünizmi benimsemiş, bu uğurda Nazım Hikmet’le Rusya’ya gitmiş, düşüncelerini yaymak için Trabzon’a gelmiş, tutuklanmış, serbest kalmış, yetmemiş tekrar tutuklanmış, tekrar salıverilmiş tüm bunlardan bıkınca Anadoluya öğretmenlik yapmak için yerleşmiş, vekillikten kovulmuş, bunun üzerine emekli olup köşesine çekilmiş kendini ararken kendine dönmüş, Suyu Arayan Adam…
Reader Follow Recommendations
Hayatta bazı anlar vardır; hani şu “niye benim başıma geldi böyle bir şey” yada “ben bunu halk edecek ne yaptım” hatta “neden hep üzülüyorum” dediğimiz.
Bazen de sorgularız, kader diye bir şey gerçekten var mı acaba diye.
İşte eğerki bu soruları kendinize sık sık soruyorsanız ve bir cevabınız yoksa bu kitabı okumalısınız.
Hayat öyle bir şeymiş ki sırf sonunu sabırla bekleyebilelim diye, elde ettiğimiz güzelliğin kıymetini bilelim diye, aslında neyi beklediğimizin farkına varabilelim diye bizi fırtınalara sokar, gecemizi gündüzümüze katar, gittiğimiz yolu kaybettirir ondan sonra da baharlar getirir, güneşin doğuşuna yeniden tanıklık ettirir, yolumuzu buldururmuş.
Ve kader öyle bir örermiş ki ağlarını sanki tüm dünya bizim gülümsememiz için önce herkesi ağlatırmış…
Gazap üzümleri yazıldığı dönemde büyük tartışmalara yol açan bir kitap. Sebebini okuyunca daha iyi anlıyorsunuz çünkü yaşadığımız sorunlara farklı açılardan bakmamızı sağlıyor, farkındalık kazandırıyor, empati kurduruyor halbuki bunlar insanların genelde taraftarı olmadıkları şeyler…
Ülkemizde son yıllarda yaşanan belkide en büyük sorunlardan bir tanesi sığınmacılar… O veya bu sebepten ötürü ülkesini terk eden başka ülkelere sığınan her kişiyi her aileyi acımasızca yargıladık bu kitapta da bu durumun başka bir örneği var. Tarımın kapitalistleşmesi, bankaların insanların mal varlığına el koyması, ekonomik kriz… birçok insanın evini yurdunu terk etmesine sebep oluyor. Yurtsuz kalan aileler ederinden düşük ücretlere çalışıyor, kalacak yer bulamıyor, sığındığı ülke tarafından dışlanıyor sonunda aç kalıyor, aç kaldıkça çalıyor, çaldıkça halk onlara yeniden düşman oluyor. Kısacası bu döngü böyle devam ediyor. Ve aslında biz Steinbeck sayesinde görüyoruz ki yer farklı, zaman farklı ama insam aynı…
Varoluş sancısı...
Yolunu kaybetmiş, dünyada bir amaca tutunamamış, çevresindeki insanlardan duyduğu tiksintiyi bulantı olan adlandıran Sartre..
Sartre’ın felsefi düşüncelerini de göz önünde bulundurduğumuzda fikirlerini şeffaflığıyla yansıttığı bir kitapla karşı karşıyayız. Ancak ben ve benim gibi, bir inanca (ki bu inancın ne olduğunun hiçbir önemi yok) tutunanlar için bir noktada eserdeki düşünceleri anlamsız bulabilirsiniz çünkü Sartre göre insan var olur ancak kendi özünü kendi yaratır, özünü yaratabilmek için de arayışa girer. Hayatında bir anlam bulamayan insan düzenin kölesi olmaktansa yaşamına son vermek daha akıllıcadır.
Kısacası kendimize uymasa da her görüşten öğreneceğimiz bir bilgi mutlaka vardır. Öğrenemesek bile kendi hayat amacımızı bulmamızda bir ışık olabilir.
Tanpınar’ın kendine özgü bir tarzı var öyle ki kurgulanan olaya kendinizi kaptırıyorsunuz ancak bu esnada hayatı sorguluyor insanları düşünüyor varoluşsal sancılar çekiyorsunuz.
Saatleri ayarlama enstitüsü nde olduğu gibi huzur romanında da konunun sonu ne olacak diye okurken bir yandan da düşünce tarzım yeni ufuklara yelken açtı.
Biraz da kitaptan bahsedecek olursak temelde Mümtaz ve Nuran’ın aşk ele alınıyor. Bu öyle bir aşk ki aslında tam olarak toplumumuzu yansıtan, çocuğu olan boşanmış bir kadının bekar bir erkekle evlenmesinin uygun görülmediği, aslında herkesin bu çiftin yüzüne gülerken arkasından durumun ne kadar yakışıksız olduğundan bahseden, zorlu, bir arkadaş ölümünün araya girdiği, kavuşmalı bitmeyen bir hikaye.
Ancak öyle güzel bir hikaye ki öyle güzel bir sevmek ki… bir adam düşünün mümtaz gibi sevdiği kadından her şeyi seven. Onu beklemeyi seven, onun heyecanini seven, onun yorgunluğunu kendi yorgunluğu sayan, sevdiğinin her şeyinde lezzet bulan bir adam. Ve bu sevgi öyle yüce ki sevilen kadına yani Nuran’a kendisini etrafındaki şeyleri yeniden yaratıyor hissi veren, yücelten bir duygu.
Fakat Tanpınar’ın dediği gibi insanoğlu güzel her şeye düşmandır. Kendi saadetini, bununla kalmayıp başkasının saadetini de yıkmak ister çünkü mutluluk insanın omuzunda taşıdığı bir yüktür.
Ahmet Ümit’in daha öncesinde okuduğum tek eserin sürükleyiciliğine dayanaraktan bu romanın popülaritesi beni kendi çekti. Üç ayrı olaydan oluşan bu cinayet romanı sürükleyici mi, kesinlikle sürükleyici ama kitabı kapattığınızda bana ne kattı diye sorgulama ihtimaliniz yüksek. Bu yüzden size bir şey katmasından ziyade hayat rutininizden kaçmak, kendinize bir mola vermek için güzel bir kitap seçimi olabilir…
İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez.
Kitabı sorsanız yazar bu cümleyle tüm hikayeyi anlatmış derdim.
Cengiz Aytmatov’la da bir kütüphane rafında tanıştım. 67 sayfaya bir ülkenin resmi,aşkları, insanları nasıl sığdırılır gördüm. Hiç bitmesin istedim. Keşke daha uzun olsaydı.. Danyar ile Cemile’yi kaçtıktan mutlu bir tablo da yazarın kaleminden görmek isterdim.
Cemile, mutluluğun para da ev de değil bir yürekte filizlenmek olduğunu bize cesaretiyle gösteriyor bu yüzden umarım çok mutlu olmuşlardır.
Kurgu içinde kaybolmayı tercih ettiğimdendir belki de öykü okumayı pek sevmem. Tam olayın başlayacağı yerde bitiverirmiş gibi gelir hep. Heyacanım başlamadan sona erer. Bu kitapta da şaşmadı. Özellikle ilk hikayede. Mesela keşke Saffet Ferit ile Kör Halit’in olayını daha derinlemesine okusaydık. Mesela hayallerindeki kumpanyayı kursalardı…
Sait Faik ise ayrı bir yerdedir benim için. Fark ettim de aslında onun öykülerini değil de öykülerde ki gözlemlerine odaklanmayı seviyorum.
Bu yüzden kitaplarının belki hepsini değil ama bazılarını arada bir okumayı tercih edeceğim.
Kitapçılarda gezmeyi çok severim. Parlak kapaklı kitapların insanı saran o yeni sayfa kokusunu içime çekmeyi..
Kütüphaneleri,sahafları ise bir başka türlü severim. Her kitapta, o eski sayfalarda sanki bir başkanın anısı varmış gibi gelir bana.
Memduh Şevket’e de işte böyle eskimiş bir rafta denk geldim. Hiç okumadığımı fark edip aldım hemen.
Akıcılığı, sadeliğiyle bir çırpıda bitirdim.
Memduh Şevket, Ayaşlının apartmanındaki 9 daireyi işlemiş. Bunu yaparken de o kadar gerçekçi anlatmış ki kendinizi aniden kumar oynarken bulabilir, birden evlenme fikrine kapılabilir yada aniden bu düşünceden uzaklaşabilirsiniz :)
Birbirinden çok farklı 9 aile kaderin cilvesiyle bir araya geliyor. Ve görüyoruz ki aslında hiç ummadığımız zamanlarda ummadığımız insanlar hayatımızın baş köşesine oturuyor.
Artık gelsin yeni Memduh Şevket kitapları :)
Acil okuyun bu kitabı !!!
Ne tarihi ne de biyografi kitapları ilgimi çekmeyen, okumaktan keyif almadığım tarzlar olmuştur hep. Taa ki Semerkant’la tanışıncaya kadar…
Anlatılanlar tamamiyle gerçeğe dayanıyor mu bilemiyorum. Açıkçası bilmek de istemiyorum. Ömer Hayyam’ı, Sabbah’ı, Nizamülmülk’ü kitapta anlatıldığı gibi hatırlamayı tercih ediyorum.
İçeriğini boşverin, biz özüne bakmaya çalışalım:
İnsandır ki o; para için, mevki için, şöhret için gözünü karartsın, her türlü kötülüğe düşsün yolu; insandır ki o; tek bildiği ilim olsun, onun için harcasın ömrünü.
Ah kadınlar; tüm dünyayı sarabilecek şefkatinizle, o dünyayı yok edebilecek zalimliği aynı kalpte nasıl taşıyorsunuz?
Ve siz erkekler; bir hükümdarlığı yönetip, herkesin önünüzde çöktürürken, zaaflarınız karşısında nasıl bu kadar eğilebiliyorsunuz?
Bir Çalıkuşu’nun hazin, derin, mutlu öyküsü …
Feride… Önce annesini kaybeden sonra babasından ayrılmak zorunda kalan ardından gönlü bir ateşe düşen nam-ı değer çalıkuşu…
Feride küçük yaşta annesini kaybeder ardından asker olan babasıyla diyar diyar gezemeyeceği için İstanbul’a teyzelerinin yanına yerleşir. Sonrasında ise gönlünü kuzeni Kamran’a kaptırır. Kaptırmak dersek az gelir aslında.
Paulo Coelho okumaktan keyif aldığım, kitaplarında hayata dair çarpıcı ve gerçekçi cümleleri olan, başarılı olduğunu düşündüğüm bir yazar.
Bu kitabı da tıpkı cümleleri gibi gerçekçi, gerçek hayattan alınma.
Bir kadın düşünün(adı Mata Hari)… En önce öğrenim gördüğü okulda müdürü tarafından tecavüze uğruyor ama kimsenin buna inanmayacağını düşünerekten korkup hiçkimselere anlatamıyor. Kendince bunu örtbas etmek için zengin, yakışıklı ama hastalık derecesinde kıskanç ve psikopat bir adamla evleniyor. Kocasının eziyetlerine dayanamayarak çocuğunu da ardında bırakıp hayallerini süsleyen Paris’e geliyor. Cinselliğin insanlar için sadece bir haz aracı olduğunu düşünüp güzelliğini ve bedenini sergileyen dans gösterileriyle dikkatleri üzerine çekiyor. Ama her şey bir gün eskimeye mahkumdur. Güzelliği, şovları, çekiciliği eskiyor, yaşlanmaya başlıyor. Parası ve yatacak yeri olmayınca kendisine teklif edilen ajanlığı kabul ediyor istemeyerek. Hem almanlara hem fransızlara casusluk yapmaya çalıştığı fark edilince kimliği ortaya çıkıyor, ellerinde sağlam bir delil olmaksızın idama mahkum ediliyor.
Aslında Mata Hari sadece bir örnek. Dünyanın her yerinde bir amacı olmayan, sığınacak bir liman bulamayan, seçeneği olmadığı için oradan oraya, başkalarının isteğiyle savrulan onlarca, yüzlerce Mata Hari var bu ülkede. Ve biz -sayın ahlak bekçileri- elimizde sağlam bir delil olmaksızın onların kötü olduğunu düşünüp ölüme mahkum ediyoruz. Sonra da unutuyoruz.
Reşat Nuri’yle yeni tanıştım. Harikulade bir tanışma oldu. Gözlerim dolaraktan tamamladım kitabı. Fazlaca etkilendim, çokça üzüldüm.
Gelelim karakterlere, olaya:
Acımak değil de binbir umutla memuriyetini kazanan, hayata umutla bakan, namuslu, vicdanlı, dürüst bir adamın hayatındaki tüm doğruları kaybederek çöküşü…
Mürşit bu hayatta doğruları
