Van Gogh’un fırçasını bırakması, Kafka’nın kalemini bırakmasıyla aynıydı, öyle bir şey mümkün değildi.
Sayfa 11
Sorun, insanın hayvandan evrildiği değil; onun bir hayvan olmayı bırakmadığında... Kaba, kötü, akılsız.
Okur Takip Önerileri
Üşüyorsun; çünkü yalnızsın, içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor. Hastasın; çünkü duyguların en güzeli, insanoğluna bağışlanan en tatlı, en yüce duygu senden uzak duruyor. Aptalsın; çünkü onca acı çekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onun seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun.
Sayfa 277
“Hadi, hadi Jane ağlamasana!” dedi. Ateşe, “Yanmasana!” demekle birdi bu. Ama, Bessie benim içimi kemiren onmaz acıyı nereden bilsin ki?
Sayfa 33
“Ben seni hep olduğun gibi sevdim,” demekle yetindi Dorothy.
“Bir Korkuluk’u sevmen büyük incelik,”
“Bence kalp istemen yanlış bir şey. Kalp çoğu insanı mutsuz eder. Bir kalbin olmadığı için ne kadar şanslı olduğunu bir bilsen...”
“Bana beyin veremez misin?” diye sordu Korkuluk.
“ Buna ihtiyacın yok. Her gün yeni bir şey öğreniyorsun. Bir bebeğin beyni vardır, ama fazla bir şey bilmez. Bilgiyi sağlayan tek şey deneyimdir ve dünyada ne kadar uzun kalırsan o kadar deneyim elde edersin.”
Gerçek cesaret, korkmana rağmen tehlikeye göğüs gerebilmektir.
“Ne olursa olsun,” dedi Korkuluk, “ben kalp değil beyin istemeliyim; çünkü aptal biri kalbi olsa bile onunla ne yapacağını bilemez”
“Ben kalp almalıyım,” diye karşılık verdi Teneke Adam, “çünkü beyin insanı mutlu etmez, oysa mutluluk dünyadaki en güzel şeydir.”