Bir meyhanecinin dediği gibi,şaka kaldıramayan kadeh de kaldıramazdı.
Barış belki büyük hatalar yapacak, belki büyük pişmanlıklar çekecek, belki yanlış kişiyi sevecekti; ama bunların hiçbiri, tüm bunlara engel olunarak çizilen bir "baba yolu"ndan daha kötü değildi; bazen mutsuz bir yol, iradesiz bir yoldan iyiydi.
Sayfa 66
Zaman,yaralara kabuk bağlatıyordu evet,ama insanı eskisi kadar kolay yaralanmayacak şekilde değiştiriyordu. Buna, "yaşamak" diyorlardı.
İnsan ömrü boyunca tutsağı olduğu tek şey, aşk değil,zamandı. Mucizeler bile zamana karşı koyamıyordu. Nasıl ki insan aşkı hesaplayarak yaşamıyorsa,bu duygu benliğini bir anda sarıyorsa;zamana zaman tanıdığında aşk acısının hesapsızca uçup gittiğini de görürdü.
Bilinmezlik,insanın iyi bildiği kısacık bir yolu bile ömre bedel uzatıyordu.
Bazen mutsuz bir yol,iradesiz bir yoldan iyiydi.
Ve bir ömür,bir ömürdür. Kimin ömrü olacağı belli değildir. Âşıklardan birinin ömrüdür.
Zaman,rakıya karışan su gibi,hızla ama değiştirerek akıp gidiyordu.
Kaybolmuş bir adamdı. Nereye gideceğine kayboluşunda karar verecek bir gezgindi.
Hayatın silkelendiği dönemler bitse bile hiçbir şey eskisi gibi olamazdı.