Eski bir şiirsin sen, unutulursun, unutma.
Sayfa 71
Okur Takip Önerileri
Hay!
Ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım da
Çiçekler açsın ruhunuz.
Sayfa 67
Tehlikeli sayılmam artık,
Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.
Sayfa 66
Belki saymayı mutsuzlar bulmuştur.
Mutsuzlar hep sayar.
Sayfa 64
Annemin temizlik günleri gibiyim
Yorgun, solgun ve beyaz.
Sayfa 59
Mutluluk şiiri yazamam bu saatten sonra!!!
Sayfa 56
Ah benim nergis kokulu cehaletim…
Sayfa 31
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Sayfa 29
Bizler sarımsak kokan uzun bir dizenin,
Fötr şapkalı kelimeleriydik.
Sayfa 27
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına.
Sayfa 24
Ya siz,
Nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat?
Nasıldı
Öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak?
Sayfa 23
“İnsan unutandır
Ve insan unutulmaya mahkûm olandır.”
Sayfa 19
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yoklugumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah.. dedim sonra,
Ah!
Sayfa 16