1964 yılında, yine Ali Fuat Başgil'e karşı yazdığı “Uydurma Milliyetçilik" başlıklı yazıda Atsız, örneklerle açıklık getirir: "Karışmada, karışanlardan hiçbirinin özelliği ötekilerden belirli bir şekilde üstün olmaz. Hepsinden bazı şeyler alınır. Dillerden üstün geleni de asliyetini kaybedip yapı değişikliğine uğrar. Fransızlar böyledir. Kelt (yâni Goluva) yığını üzerine Lâtinler (yâni Romalılar) gelip karışmış, Keltler ağzında iyice bozulup değişen Lâtinceden çıkma kaba bir dille konuşan bir halk peyda olmuş, bundan beş yüz yıl sonra da Cermenler (yâni Almanca konuşan Franklar) gelerek yeni bir karışma daha olmuş, Goluvalar zamanında kumralken, Lâtinlerle karıştığı için iyice esmerleşen halkın terkibine sarışın bir unsur daha katılmış, bunların kaynaşması da dört asır kadar sürerek, dokuzuncu asırda yeni bir millet ortaya çıkmıştır. Bu millet, adını Franklardan, dilini Lâtinlerden, mizacını da Goluvalardan alan bir topluluktur. Bu, bir karışmadır." "Eritmede ise, bir büyük yığın, küçük yığınları yutar, kendisine benzetir ve bir müddet sonra eriyenden hiçbir şey kalmaz. Çin'i ve Hindistan'ı alan Türklerin başına gelen budur..." "Örnek vermek gerekirse, şöyle diyebiliriz: Bir bardak suya iki çorba kaşığı limon suyu ile yirmi gram şeker karıştırılırsa ortaya çıkan şey ne su, ne limon, ne de şekerdir. Az çok hepsinin özelliklerini taşıyan limonatadır. Fakat bir bardak suya beş damla limon suyu veya bir gram şeker karıştırılırsa, suyun lezzeti ve mahiyeti değişmez. Terkibinde limon veya şeker olduğunu anlamak için kimya tahlili lâzımdır."
Ordinaryüsün Fahiş Yanlışları
1964 başında yayın hayatına başlayan Ötüken dergisinde de Atsız'ın birçok kalem kavgası vardır. Bunlar çoğunlukla Nurculara ve dinci yobazlara karşı yazılmıştır. İlk sayılarda Ali Fuat Başgil'e karşı da tenkit yazıları vardır. Aslında Atsız'ın Ali Fuat Başgil'e karşı ilk yazısı, 15 Ekim 1961'de yayımladığı Ordinaryüsün
"Yalan” başlıklı yazı, Hâmit Şevket (İnce)'e karşı yazılmıştır. Hâmit Şevket, 1951 Mayıs'ında, TBMM'de Atsız aleyhinde konuşmuş ve Atsız'dan "Hitlerizme tâbi adam" diye bahsetmiştir. Atsız önce Hâmit Şevket'in konuşmasından bir parçayı aktarıyor: "Nihâl Atsızla Bulgaristan hududunda öldürülen
Milliyetçilik ve ulusalcılık gibi davalar bu zamanda yoksulluk getirir. Bu halk bunu anlamadığı sürece bu halktan bir şey olmayacak.Kulun takvası ve doğruluğu dışında birşey olmamalı.
Avusturya Başbakanı Prens Metternich, Osmanlı topraklarında oluşan Yunan milliyetçiliğini desteklemedi; çünkü böyle bir milliyetçilik akımı kendi imparatorluğundaki milliyetçilik hareketlerini de etkileyebilirdi ve Yunan ayaklanmasında Osmanlıların yanında yer almıştı. Buna karşılık Rusya Yunanistan'ın yanındaydı.
Sayfa 54Kitabı okuyor
milliyetçilik >>>
Rubaileri çok klasik geldi bana, ama memleket şiirlerini pek beğendim , milliyetçilik tavan tâbi. aşk şiirleri bölümünü geçtim zaten, fikrim yok. teşekkürler 
Faruk Nafiz Çamlıbel
Roma karşısında o dönemin Yahudilerinin şen gülüşleri, on dokuzuncu ve yirminci yüzyıl milliyetçiliğini körükleyen nedenler ve bugünkü savaşlar akla geliyor: "Din ile mezhep farkları ile birlikte, milliyetçilik, batı Avrupa dışındaki toplumları parçalayıp yönetmenin yöntemi olmuştur: " böl ve yönet" yöntemi.
Türkçecilik cereyanı kültürün de devamlılığı prensibini hiç bir zaman ihmal etmemiştir; Türkçülerin zaman perspektifi içinde geçmiş, bugün ve gelecek arasında herhangi bir ke sinti yoktur. Onların kullandıkları malzeme milli hayatın gerçek unsurlarına, yani hafızalardan silinmemiş bir geçmi şe, yaşanan bir bugüne ve bütün milletçe hayal edilen bir geleceğin zaruretlerine dayanıyordu.
Ömer Seyfeddin'in, Reşat Nu ri'nin, Falih Rıfkı'nın ve Yusuf Ziya Ortaç'ın kullandığı dil, Türkçenin ondokuzuncu yüzyıl sonlarından itibaren göster diği tedric i gelişme içinde eriştiği mükemmelliğe birer ör nek teşkil eder. Biz bu Türkçecilik hareketini Türk milliyet çiliğinin başarılı bir hamlesi olarak görüyoruz, çünkü milli yetçiliğin gayesi, milli kültürün münevverler elinde işlenmiş ve gelişmiş örneklerini halk kitlesine maledebilmektir
"Kapağında 
Ara Güler 'in 1958 yılında -yıllarca her sabah yürüdüğüm- vezneciler'de bir sokakta çektiği şahane bi fotoğrafı
olan 
Öteki Renkler
"Nişantaşı'nda geçen bir çocuğun gözünden anlatılan "Pencereden Bakmak" adlı uzun hikaye ile birlikte bu kitap, Orhan Pamuk'un Nobel Ödülü'ne uzanan başarılı
