Böylece çevremizde son derece ince iplikleri eğirerek bir sistem kuruyoruz. Platon'la Shakespeare buna dahil, hiç tanınmamış, hiçbir önemi olmayan insanlar da.
Kimse yok- bu gri kemerler, inleyen güvercinler, tümü de kendini yalnız hissetmeyi önlemek için ustaca düzenlenmiş neşeli oyunlar, gelenek ve taklitlerin arasında hiç kimse yok.
İşte bu yüzden bana gerçek yüzümü gösteren aynalardan nefret ederim. Bir başıma çoğu kez hiçliğe düşerim. Dünyanın kenarından hiçliğe düşmemek için ayağımı gizlice itmem gerekir. Kendimi bedenime geri çağırmak için kafamı sert bir kapıya vurmalıyım.