Lilith
@Minnakcekirge
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor...
17 Kasım
123 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Ama şu anda hiç kimseye, hiçbir şeye ihtiyacım olmadığını anlıyorum... Anlıyor musun? Hiçbir şeye... Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne ilgisine ihtiyacım var... Ben... yapayalnızım...
Sayfa 135
“ madem gidecektin, ne halt etmeye geldin? “
Sayfa 135
Kendi kendimi yiyip bitiriyorum, acı çektiriyorum kendime. Üstelik ne yaptığımın da farkında değilim…
Sayfa 133
Okur Takip Önerileri
Yapayalnızlığın, tek başına kalmışlığın sonsuz acılar veren karanlık duygularıyla doluvermişti birden yüreği.
Sayfa 125
“ Yoksulluk ayıp değil ki azizim “
Sayfa 122
Yüreği öylesine çarpıyordu ki, göğsü çatlayacak gibiydi.
Sayfa 111
“ Aman Tanrım! Çıldırıyor muyum yoksa? “
Sayfa 95
Hastalık mı suçu doğuruyordu, yoksa suç mu kendi yapısına uygun, hastalığa benzer bir şeyleri geliştiriyordu?
Sayfa 87
Bir hayata karşılık, kurtarılmış binlerce hayat… Bir ölüm ve yüzlerce hayat…
Sayfa 80
“ Raskolnikov korkunç bir düş gördü. Çocukluğuydu düşünde gördüğü. “
Sayfa 66
Hastalıklı durumlarda görülen düşlerin, belirginlik, açıklık, canlılık ve gerçeğe çok uygun oluş gibi özellikleri vardır. Bazen son derece korkunçtur tablo, ama ortam ve tüm düşünce-tasarım süreci öylesine gerçeğe uygun, sanat yönünden tüm tablo ile uyuşan öylesine ince ve beklenmedik ayrıntılarla doludur ki, düşü gören kişinin, Puşkin, Turgenyev gibi bir sanatçı bile olsa, uyanıkken böylesine bir tabloyu uydurabilmesi olanaksızdır. Hastalıklı düşlerdir böylesine düşler, uzun süre unutulmazlar ve düş sahibinin zaten hastalıklı olan yapısı üzerinde derin izler bırakırlar.
Sayfa 65
“ onu sayarlar; ama sevmezlerdi. Çok yoksuldu ve çok gururluydu. Hep içinde bir şeyler gizler gibiydi, kimseyle paylaşmazdı düşünce ve duygularını. “
Sayfa 62
“ herhangi bir şey düşünebilecek durumda değildi. Kendinden geçmek, her şeyi unutmak, sonra uyanıp yeni bir yaşama başlamak istiyordu şu anda. “
Sayfa 61
…Ya bunları yapacaktı ya da...
Ya da yaşamaktan büsbütün vazgeçeceksin! -diye birden öfkeyle bağırdı.- Uysallıkla yazgına boyun eğecek, onu olduğu gibi kabul edeceksin ve her türlü yaşama, sevme, çalışma haklarından vazgeçip, içinde ne varsa boğacaksın!
Sayfa 55