İnsan kalbi bu kadar vefasız mıydı? Terapisti, bu kadar vefasız olmasa kalbimiz, içimiz alev topuna döner demişti. Bu normal bir başa çıkma stratejisiydi duygularımızın. Unutmak, iyileşmenin parçasıydı.
İnsan kalbi bu kadar vefasız mıydı? Terapisti, bu kadar vefasız olmasa kalbimiz, içimiz alev topuna döner demişti. Bu normal bir başa çıkma stratejisiydi duygularımızın. Unutmak, iyileşmenin parçasıydı.
"İncelik yorgunluğu" diye bir şey olmalı. İncelik de yoruyor. İncelik bile yoruyor bazen.
Her şeye en derin, en anlamlı, en zarif, en empatik nazarla bakma çabası ve beklentisi önce muhataplarını en çok da gönlünü yoruyor insanın.
Koşarsın koşarsın da varamazsın hani; içindeki Umut, varamadığın kadar büyür. Sen bakarsın ışıltıyla. İleriye uzanırsın uzandıkça da kolların uzar babam uzar... Gene de boşluğu avuçlarsın hep; düşünü düş yapan boşluğu...