Sen beni hiç tanımıyorsun.. hastayken hiç istemediğim kadar dışarı çıkmak istediğimi, kış ayından nefret ettiğimi, takılarımla uyuduğumu, yolda yürürken adımlarımı hep saydığımı..daha birçok şeyi.
"Gözyaşları şimdi dışarıya akıyor daha önce içeride birikip kalmıştı. İçerdeki gözyaşları dışarı akandan daha fenadır.” diyordu ya Zweig, bunu anlatıyordu. Yutkunmaya engel olan o şey, tam olarak budur. İçeride biriken gözyaşları. Gırtlağımda bir harfle eve dönerken farkettim.