balik
@monartemis
Joined on April 2024
Şu anda okuduğu kitap
"Neden daha çok gülmüyorsun?" diye sordu alnı neredeyse alnıma yaslanacakken. Karanlıkta bile gözlerinin ne kadar yoğun altında olduğunu görebiliyordum.
Gülmeyi bıraktım. Düz bir çizgi hâline geldi dudaklarım. Kunt'un kaşları çatıldı.
"Gülmek günah gibi geliyor." diye cevapladım onu, acısını yüreğimde hissettiğim bir dürüstlükle. Ağzımdan kaçıp kurtulan şu dört kelime, olduğumdan daha çıplak ve pozisyonumdan daha savunmasız hissettirmişti.
"Nasıl?" diye sordu fısıldar gibi. "Seni ilk kez gülerken gördüğümde dünyayı sevesim gelmişti. Kötülükleri affedesim, çaresizliklere umut besleyesim gelmişti..."
Sayfa 399Kitabı okuyor
"Giriş ve gelişmeyle ilgilenmiyorsun çünkü geçmişi değiştiremeyeceğini ve yalnızca önümüze bakmamız gerektiğini düşünüyorsun," dedim ve ardından derin bir nefes aldım, her ne kadar ciğerlerimde taşımaya kalktığım oksijenin göğsüme dar geldiğini bilsem de. "Ama geçmiş, değiştiremeyeceğiz diye görmezden gelebileceğimiz bir şey değil. Eğer yaşananları sindirmek ve onlardan ders çıkarmak ya da hissetmek yerine görmezden gelmeyi öğrenseydik bu korkunç bir hata olurdu. Bizi insan yapan bu Polat. Geçmişe takılmak geleceği mahveder evet ama şüphesiz ki geçmişi yok saymak da pek farklı değil."
Sayfa 86Kitabı okuyor
"... Eskiden uyumayı severdim, benim için bir ihtiyaçtan öte mutlu eden bir şeydi uyumak. Sonradan... Unutmak için zorunda kaldığım bir şey oldu. Küçücük, zararsız görünen anların içinden seçip kafamın içinde kendime işkence ettiğim o kadar şey oluyor ki... Ve onlari unutmak için, sırf daha sonra bambaşka küçük anlarla kendime işkence edebilmek için, uyumak gerekiyor. Uyumak, günün sıfır çarpanı gibi."
"Ama başka başka denklemler kuruyorsun, ne kadar sıfırla çarpsan da yenileri geliyor yaşadıkça, istediğin kadar çarp... Durmayacak gibi," diye devam ettim seslice nefes vererek.
"Bundan daha insana özgü bir şey daha duymadım." Başını koluna yasladığında yüzlerimiz karşı karşıya geldi.
"Bundan daha büyük bir sahtekârlık da duymamışsındır," dedim alayla. "Uyumak, unutmak değil... Ertelemektir. Tembelliktir kısaca."
Sayfa 70Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
